Bu güne kadar yerel yönetimler alanında kalem oynattığım pek görülmez. Fakat havaların soğuması ile birlikte hakkı sahibine teslim edeceğim bir hususu dile getirmezsem kul hakkına girerim düşüncesindeyim.

Biraz daha gerilere giderek konuyu örneklemede fayda görüyorum. 15 Temmuz gecesi  darbeci askerleri ikna etmeye çalışan bir kişi gözüme çarptı. Israrla VATAN-BAYRAK-MİLLET sevgisini önceleyen kişi askerlerin yaptığı yanlıştan dönmelerini sağlamak adına azami gayret gösteriyordu.

Benim o güne kadar tanımadığım, hatta uzaktan uzağa anlaşılır bulamadığım bu insan Mamak Belediye Başkanı Mesut Akgül’dü.

Mamak Bogazici bölgesinde ikamet eden bir sakin olarak belediyenin çalışmalarını uzun zamandan beri takip ediyorum. Altındağ’dan Mamak’a taşınan biri olarak karşılaştırma imkanı da bulabiliyorum.

Objektif manada dile getirecek olursak evladım dünyaya geldiğinde hastahaneden evimize geldiğimizde bizi ilk ziyaret eden Altındağ Belediyesinden iki bayan oldu. Bu bayanlar bir çocuk battaniyesi, bir zıbın  ve bir anahtarlık paketi ile hayırlı olsuna gelmişlerdi. Belediye başkanlarının selamını söyledikten sonra bir çayımızı içip ayrıldılar.  Kısa aralıklarla aranıyor, oğlumun aşılarından dolayı ciddi bir hassasiyet gösteriliyordu. Hatta bir defasında gecikme yaşadığımız için tatlı bir fırça dahi yemiştik. Kapımızın önünde biriken çöpler anında alınıyor, her bir eve belediyenin dağıtımı olan çöp poşetleri konuyordu. Bu durum Altındağ Belediyesinin ciddiyetini göstermeye yetecek çalışmalardı. Şuan Mamak’ta bulunmuş olan birkaç dostum keşke buralara gelmeseydik söylemiyle sıkıntılarını dile getiriyorlar. Bu konuda Altındağ Belediye Başkanı Veysel Tiryaki’yi takdir ediyor. Geleceğin büyük şehir belediye başkanı olacağına kalben inanıyorum.

Mamak bizim için imkânlarımızın el verdiği bir yerdi. Bogaziçi mahallesine geldiğimiz ilk günlerde, yağmurlu bir öğlen arasında nereden geldiği belli olmayan sel felaketi ile bizleri karşıladı. Bu karşılama burası Mamak façanızı alırız mesajı gibiydi adeta. Zamanla Belediyenin hizmetleriyle müşerref olma imkanı da yakaladık. Sağlık alanında görmüş olduğum ilgisizlik, gittiğimiz aile sağlık  merkezlerindeki zoraki uygulamalar karşısında; ‘burası Mamak, buradan çıkış yok’ söylemini ısrarla akıllara getirdi.  Apartmanımızın önünde bulunan, aparman sakinlerinin kendi imkanları ile yaptığı yağ tenekelerinden bozma çöp kovalarını almaya gelen Belediye çalışanlarının her defasında ellerini kanatacaklarını düşünmüyor da değiliz.

Kış günü Ankara’da anında tuzlanan ara sokakların olmayan tuzlarından dolayı Mamak bölgesinde uygulamaya geçmediğini, ufak bir tepecikten aşağıya doğru kayarak test etme imkanı buldum.

Mamak varoş bir şehir olarak beyinlere kazınsa da, bu söylemin belediye düzleminde de görülür derecede hissettirildiğini idrak ediyoruz.

İnsanının yürekli olması, saf Anadolu temiz kalpliliği anlaşılır derecede karşılık bulmuyor olmalı ki, bazı alanlarda ki süslü görsellerin dahi cin malı hüviyetiyle hizmet vermesi şaşırtıyor.

Devamını bekleyin…