Osmanlı imparatorluğunun 34. Padişahı, 113. İslam Halifesi ve mutlak hâkimiyet sağlayan son padişahtır. Tahta kaldığı dönem Hamidiye dönemi olarak bilinmektedir. Amcası Abdülaziz'in yerine tahta geçmiştir. Tahta kaldığı süre boyunca toprak bütünlüğünü korumaya ve kaybedilen toprakları geri kazanmaya çalışmıştır. Osmanlı Devletini ileriye götürecek proje ve fikirler üretiyordu. Sultan Abdülhamit devlet adamlığı, parlak zekâ ve dehasını yanında çok iyi bir sanatçıydı.

Osmanlı devletinde şehzadelerin sanat veya zanaat eğitimleri olması bir gelenek haline gelmişti. Abdülhamit de mükemmel bir marangozdu. Yaptığı eserler birebir aynısı ile fark edilemeyecek derecede oluyordu. Öyle ki Beyoğlu’nda Şaven namı ile meşhur bir mağaza vardı. Bu mağazanın sahibi Avrupa’dan fevkalade zarif mobilyalar, biblolar celb ederdi. Bir gün Şaven mağazasında son derece sanatkârane yapılmış bir yazıhane görüldüğü Hünkâra arz olunmuştu.

Hünkâr bunu saraya aldırdı ve bir müddet sarayda kaldıktan sonra dükkâna iade ettirdi. Aradan bir müddet geçti, bir gün zat-ı şahane mağaza sahibinin saraya davet olunmasını ve geldiğinde o yazıhanenin aynı olarak kendisinin imal ettiği yazıhanenin gösterilmesini emretti. Mağaza sahibi iki yazıhane arasında bir fark göremediğini samimi bir hayretle söylemişti.”

Yaptığı eserleri yabancı devlet adamlarına ve elçileri hediye ettiği de olmuştur. Şifreli mücevher dolapları, masalar ve daha birçok eseri Tuğra sembolü ile ortaya koymuştur.

Tahsin Paşanın anlattığına göre Sultan Abdülhamit yurt dışından son sitem marangoz alet ve edevatı getirdi. Ve sonrasında da Tamirhane-i Humayun da birçok usta ve çırak ile bir sanat akademisi niteliğinde çalışmış ve bu Tamirhane-i Hümayunda birbirinden gösterişli eserler ortaya koymuşlardır. Bu Tamirhane-i Hümayun da başöğretmen görevi gören Sultan Abdülhamid, Değerli İlbey Ortaylı’nın da söylediği gibi "Sultan 2. Abdülhamit bir padişah olmasaydı, adından mobilyaları ve tasarımları ile söz edilen dünyaca ünlü büyük bir sanatçı olurdu"