Her işe, söze, yapılana vs. hayır diyenler. Olanı, içinde yaşadığının örtme – yok kabul etme, karartma, ya da öteleme ve ayrıştırma. Kendisinden başkasının başarısı , teklifi, güzellikleri, insani tavırları, barış yolu çalışmaları, hiç mi hiç ilgilenmeyen insanlar. Yanındakine, yaşadıklarına paylaşmayı hiç sevmeyen, paylaşanlara enayi gören ve gereksiz gören.. Fikir, algı değerlendirme olmadığı gibi çırpındığı bataklıkta kendini kurtaracak uzanan her ele hayır diyen.   Bir menfaati vardır diye karalayan, karanlık dünyasına gönderen, kusur arayan, aradıkça kaybedenler.
Sanal ve yeni Dünyanın getirdiklerinin köşeye sıkıştırdığı insanlar. Bütün kuralları gereksiz görüp engel sayanlar. Sınırlarını bilmeyen, mutlu olamayan, kendi alanı dışında olana ya yok kabul ediyor ya da düşman oluyor. Kendini yücelten, değerlendiren değerleri çağdışı veya zamanı geçmiş diyen yasayışlar arasında gidip geliyor. Avrupalılaşmak hastalığı geçmediyse Pazar ve kilise ayinlerini, evlilikte yapılan kilisedeki papazın yaptığı  düğün törenini, çocuklara yapılan ……….. meşgul yaşayan dünyasının bir yerine koyamıyor. Değerlendiremiyor. 
Allah’ın vahiyle gönderdiklerinin yerine koyamıyor. Kendi kendine ben Müslümanın diyor. İnandıklarının inkar edip atamadığından arasatta kıvranıyor. Bazen duruyor. Bazen de ne yaparlarsa yapsınlar bana ne deyip kenara çıkayım derken

-Ben kimim?
-Nerden geldim, nereye gidiyorum?
-Yarın ne olacak?
-Bu camiler, ezanlar, mezarlıklar her şeyiyle susan ve tamamen mezara gidip ayrılan vs. uzayıp gidiyor. Yıllarca dedesinin, babasının, anneannesinin, dedesinin söyledikleri yaz tatilinde bir oyun havasıyla eğlenmek için gittiği yaz cami kursları aklından hiç çıkmıyor. 

Gözünü yumuyor. Evden atadan büyüklerinin söylediği okulda; okulda ilkokulla başlayan eğitim ve yıllar boyu süren çelişkiler. Hep neden insanlar birbirini bu kadar bu kadar ayrıştırıyor. Öteliyor. Gözlerini yumuyor.  Ya da gördüğüne ve görmediğine ikaz ediyorlar. Anlaşılması güç bir durum.
İşte dostlar kuralları vahiyle konulmuş bütün karanlığı aydınlatan kitabı yaşam anlamından çıkarma gayretleri bunları savunanları gerici yobaz diyerek kendinin cahilliğinin yobazlığının farkına varmayan gülünç duruma düşen insanların, yalanı olmayı inandırma sanal dünya şampiyonlarını da bir türlü kafasından atamıyor. 
Aynı ülkenin aynı kanunlarına tabiyiz. Etrafımızda ne varsa benim vatanımın. Yapılan, yapılacak olan projeler bu ülke için yapılmaktadır. 

Bütün partiler ben daha iyi yönetirim, daha güzel şeyler yaparım diye çıkıyor. Temel de belki de hiç kötü niyet yok gibi görünüyor. 
Bazıları da yapıdan dışlanmış, uzun yıllar yaptığı  hizmetin  karşılığını alamamış bunu mevcut kadroyla yapamıyor deyip yeniden bir yapılanma başlıyor. Yeni yeni partiler çıkıyor. 
Bazen de aynı çatıda söylediğinle görevden sonra kolları sıvayıp meydana çıkıyor. İyi niyetle ortaya çıktığını düşünsek bile güç kaybına savrulmaya daha sonra da her şeyim milletim vatanım değerlerim diyenlerden nefsi sesler geliyor.

Yukarıda söylediklerim demokrasinin gereği daha iyi yapma, daha iyi şeylerle milletimize hizmet etmek esas olmalıdır.
Vatanım, milletim için birlik ve beraberlik için milli menfaatlerde ortak değerlerin korunması için kırmızı çizgilerin ihlali; ülkeme zarar vereceklere alet olmadan aklımızı kullanarak vazgeçmemeliyiz. Vatanımıza göz dikenlere ihanet içinde olanlara dikkat etmeli, yürüyüşe takoz olmadan, engel olmadan, alet olmadan birliğimize 83 milyonun varlığına yükselişine ve yürüyüşüne engel olamayız.

Düşmanları sevindiren milyonlarca hayvanın cayır cayır yanmasına sebep olanları, ormanları yakanları halk unutmayacaktır. Su söndüren helikopteri, uçakları vs. Büyük bir seferberliği gördüğü halde, halk kaynaşması ile yaralar sarılmaya başlandığı halde, bu görüpte yok sayanlar, inkar edenler, milyonlarca hayvanın ölümüne, ormanların yanmasına yürekler yanarken, gözlerinin önündeki olağanüstü gayreti gördüğü halde yok sayanlar.
Devlet-millet bir olmuş herseye rağmen halk-devlet birlikte yürüyor.