Ankara’ya şiir yazmak zordur çünkü Ankara’da bir yanda göğe uzanan gökdelenlerin içinde milyonlar içinde yaşayan insanlar varken diğer yanda da o gökdelenlerin köşe başlarında açılığa dem vuran garibanları görebilirsiniz.

***

Zenginlik ve fakirlik bir aradadır Ankara’da…

Açlık ve tokluk,

Savaş ve barış,

Sağ ve sol,

Bahar ve kış,

Yer ve gök,

Hüzün ve mutluluk…

Bu zıtlıklar Ankara’da bir çatı altındadır. Ve bu zıtlıklar uzar gider ama en güzeli de kalabalıklar içinde yalnızlıklar birlikte yaşar Ankara’da… Ve ne zaman kalabalıkların içinde kalsam Gülten Akın’ın “Ah, kimselerin vakti yok/Durup ince şeyleri anlamaya…”sözü gelir ve ellerim cebimde geçer giderim yalnızlığımla kalabalıkların arasından sessizce…

***

İşte ne zaman öyle sessizliğe düşsem,

Nurullah Genç hocamın Ankara şiirleri girer iki kolumdan ve alır götürür beni uzaklara…

“Ah, bağrımda pütürlü bir bıçak kadar keskin,

Tabutumu bekliyor Ankara acıları,

Bu ne bir aşk masalı, nede heyula ve kin,

Dumanlı bir çöküşün en kara acıları”

***

Bir başkadır Ankara, Nurullah Genç hocamın şiirlerinde,

Öyle hüzün dolu ve mahzun dursa da,

Ankara’nın nefes alışlarını hissettirir okuyana,

Öyle uzaktan bakmaz şiirleri,

Karanfil sokakta dolaşmış,

Güven parkta dinlendirilmiştir.

Zaten bir şiirde acı varsa,
O şiir atar damarlarını hüzünle doldurmuş demektir.

***

“Yollar nasıl da mağrur, kıvrım kıvrım mutluluk

Her şey kayıp gidiyor altından ellerimin,

Bir bekleyen var beni uzakta ve çaresiz,

Dağlara bakıyorum: Duman duman ayrılık,

Hava biraz bulutlu, biraz dalgın ve ayaz,

Ömrüm bir muammanın avuçlarında şimdi,

Düşlerim, Ankara’ya vardığımda bembeyaz”
Ne zaman Ankara’ya bir başka şehirden gelsem bu mısra gelir aklıma,

“Ömrüm bir muammanın avuçlarında,

Ankara’ya vardığımda,

BEMBEYAZ”

***

Şiirler şairlerin gizli tanıklarıdır,

O anı o şiiri okuyan şair tekrar tekrar dinler,

Şimdi Nurullah Genç hocam bu yazıyı okuduğunda,

Bu şiirleri okurken yazdığı o anlar,

Şiir tarafından kulağına eğilerek sessizce fısıldanacak,

Ve o anların tanığı bu şiiri,

Nurullah hocamı o vardığı bembeyaz Ankara’ya tekrar geri götürecek..

***

Şiirlerin ışığında Ankara’yı görmek,

Yaşamak ve hissetmek,

Gerçekten bambaşka…

***

Her gün otobüste gördüğünüz insanların her birisinin bir roman karakteri olduğunu düşündüğünüzde sizi nasıl garip duygular sararsa,

Şiirlerin yaşandığı ve yazıldığı şehirde,

Her gün o şiiri tekrar tekrar yaşamakta ayrı bir tat veriyor insana…

***

“Ne kadar da güzelmiş akşamleyin ağlamak

Her gözyaşı damlası bir rüya çeşmesidir

Böylesine içten mi bakarmış insana gök

Bulutları karadır unutulmuş bir tenin

TOPRAK DESEN, RENGÂRENK BİR YALNIZLIK, BİN UMUT

Hıçkırmak, en vefakâr çiçeğin yaprağında

Bulmakmış o efsunlu yıldızını gecenin”

“Ankara’dan ayrılırken kırmızı”yı hiç yaşamadım. Hep gri bir gün uğurladı beni ve döndüğümde ağlayan bir şehirle karşılaştım. Ankara gerçekten imgelerin gerçeğe dönüştüğü bir şehir YOZGAT gibi.. Yozgat’ın loş sokaklarında kalabalıklaşır duygularınız ve gün batımı sarar içinizi kalabalıklığınızla…

***

Ankara şiirleri Nurullah Genç hocamın kaleminde ayrı bir ahenkle seriliyor zihinlere,

Ankara’yı adeta yaşıyorsunuz içten içe,

Çünkü hüzünden besleniyor hem şiir hem de Ankara,

Ve bu ikisi de Nurullah Genç hocamın şiirinde bir araya geliyor.

***

“Kırmızı önce bahar, sonra tahtında ömrün

Saba Melikesi’nin kıskandığı bir hayal

Kızılay’da kuşların bembeyaz kanatları

Karanlık dağıtmasın diye efkârımızı

İnletir Kocatepe önünde o kırılgan

Son koşuyu bekleyen doludizgin atları

Alevdir, Ankara’dan ayrılırken kırmızı”

Ankara’ya betonarmelerden değil Kızılay’ın göbeğinde her gün gördüğünüz kuşların kanatlarından baktığı için güzel bu şiir…

***

Ankara’ya vardığında beyaz,

Giderken kırmızı,

Hangi şairin burcunda böyle durur,

Ankara’da kırmızı ve beyaz…

***

Vesselam…