Dünya Kadınlar Günü ya da Dünya Emekçi Kadınlar Günü, her yıl 8 Mart'ta kutlanan ve Birleşmiş Milletler tarafından tanımlanmış uluslararası bir gündür. Böyle bir günün ihdas edilmesinin temelinde kadınların siyasi ve sosyal bilincinin geliştirilmesi, ekonomik, siyasi ve sosyal başarılarının kutlanması yatmaktadır. Türkiye'de ise 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü ilk kez 1921 yılında “Emekçi Kadınlar Günü” olarak kutlanmaya başlandı. Kadınlara değer veren, onları toplumda olması gereken yere taşımaya çalışan her çabanın başımızın üstünde yeri var. Ancak Türk – İslam medeniyetinde de kadına ne kadar değer verildiğini bütün dünyaya duyurmamız gerekiyor.

Eski Türk toplumlarında aile en önemli sosyal birlik olduğundan, ailenin temelini teşkil eden kadın, Türk destanlarında ve Türk felsefesinde öyle yüce bir mertebeye kurulmuştur ki kadını öylesine yüce bir varlık hâline getiren töreye ve kültüre hayran olmamanın imkânı yoktur. Kadın, erkeğin biricik yoldaşı ve çocuklarının anası olmak gibi önemli bir vazifeyle görevlendirilmiştir. Daha da önemlisi Türk milletinin tek bereket kaynağıdır. Kendisine verilen bir takım haklardan dolayı hanların, hakanların, cengâverlerin önünde saygıyla eğildikleri bir şeref abidesidir.

Rivayet odur ki bir gün Cengiz Han, çevre hanları toplantıya çağırır. Bütün hanlar, halka oluşturacak düzendeki minderlere otururlar. Hakan’ın gelmesini beklerler. Cengiz Han yanında eşi Börte ile gelir ve  onu sağ tarafına oturtur. Gelenek gereği soldan başlayarak hanlar kendilerini tanıtırlar. Son konuk da kendini tanıtınca sıra Börte Kadın’a gelir.

Burada sözü Cengiz Han alır ve “Ben hepinizin hanı Cengiz Han’ım. Bu da benim Han’ım  Börte’dir.” der. İşte, saygıyla kullandığımız “hanım” sözcüğünün günümüze kadar ulaşan, tarihteki yolculuğu rivayete göre böyledir.

İslam dini ile, cahiliye döneminde diri diri toprağa gömülen kadınlar, baş tacı edilmiştir. Peygamberimiz, çok önemli konuları eşi ve kızıyla istişare etmiş, böylece o güne kadar sözünün hiçbir değeri olmayan kadınlara verilmesi gereken değeri bizzat hâl diliyle göstermiştir. Ümmetine ve insanlığa son seslenişi olan Veda Hutbesi’nde “Kadınlarla iyi geçinin. Kadınlar size Allah'ın bir emanetidir.” diyerek kadının manevi değerine işaret etmiştir.

Bizleri dokuz ay karnında, iki yıl göğsünde, bir ömür kalbinde taşıyan, gerektiğinde tarlada bizimle alınteri döken, evimizde tüten ocağı yakan, erkeğinin yanında vatanı için, namusu için, evladı için cepheye mermi taşıyan ülkemin kadınları, makûs talihinizin güldüğü, kadına şiddetin ve kadın cinayetlerinin son bulduğu, kadınların cinsel bir meta olarak görülmediği bir yıl diliyorum. Cemal Süreya’nın Üvercinka isimli şiir kitabında yer verdiği o insanın yüreğini derinden etkileyen şiiri ile yazımı noktalamak istiyorum.

Nehirler Boyunca Kadınlar Gördüm

Porsuk nehrinin geçtiği kadınlar

Hepsine yüzer kere rastladım en azdan

Umustsuz sevdalara tutulmak onlarda

Bozkıra doğru seyrele seyrele yaşamak onlarda

Verdi mi adama her şeylerini verirler

Ben gördüm ne gördümse kadınlarda

Porsuk nehrinin geçtiği

Kızılırmak parça parça olasın

Bir parça ekmek siyah, on kuruşluk kına kırmızı

Taş toprak arasında türküler arasında

Karanlıkta bir yanları örtük bir yanları üryan

Kocaman gözleriyle oy anam bu kadar dokunaklı

Kimler ürkütmüş acaba bu kadar kadını

Dicle kıyılarına tiren varınca

Büyük bir gökyüzü git allahım git

Genel olarak önce kaşları görünür

Sonra bütünsüz uykuları kaşla göz arasında

Yanaklarında çıban izi taşıyan kadınlar

Gül kurusu

Bir gün sizin de yolunuz düşer memlekete

Siz de görürsünüz bunları kadınlarda

Ödevleri  yenilmek olan hep

Bıçakla kemik arasında

Susmakla ağlamak arasında

Yenilmek

Kadınlar