Pazar günü yapılan seçimlerin üzerinden beş gün geçti. Seçimlerin sonuçları içerde ve dışarda tartışılıyor. Tartışmanın artarak devam edeceği görünüyor. Çünkü seçim sonuçları çok yönlü üzerinde durulmayı ve değerlendirmeyi gerektirmektedir.

Seçimler sonunda sadece muhalefet değil, seçim öncesi en çok kamuoyunun nabzını tutan anket firmaları şoka girdi. Ortaya çıkan sonuçla sınıfta kaldılar. Seçimlerin neticesinde yaşadıkları hezimeti açıklamakta zorlanıyor, başarısızlıklarına kılıf bulmaya çalışıyorlar. Her halde yaptıkları işi ellerine yüzlerine bulaştıran nadir araştırma kurumları olarak tarihe geçecekler.

Hele bunlardan bir tanesi var, kendisi ile yarım asra dayanan arkadaşlık ve dostluğum bulunmaktadır. Ortaya çıkan sonuçla onun tahmini arasında on iki rakam farkı bulunmaktadır. Buna rağmen canlı yayında hala kendisinin ne kadar haklı, öngörülerinin isabetli olduğunu söylemekte devam ediyor. Söz konusu kurumlar,  nabzını tuttukları toplumu tanımamakla derin bir itibar kaybı ve güven kaybı yaşamaktadırlar. Kamuoyu firmalarını tanımlayacak tek kavram hezimettir.

On üç yıldan beri iktidar karşısında kendilerine biçtikleri muhalefet elbisesi ile güçlü bir ünsiyet kazandıkları için, seçimden önce bir “iktidar” lafını bile seçim beyannamelerinde yer vermeyen muhalefet,  siyasete devam diyerek ayakta kalacaklarını zannediyorlardı. Seçime katılan ve umduklarını değil, seçmenin tercih ve iradesine toslayan muhalefet, sonuçlar karşısında şokta.

Ana muhalefet partisi sonuçlarla kendi derdine düştü.  Adeta doğum sancısı çekiyor. Siyasi tarihin en doğurgan partisi CHP, bu kez belki ikiz doğuma aday. “Seçimde hezimete neden uğradıklarını” düşünmek, tartışmak, ders çıkarmak, sonucu kabullenmek yerine iç kavga ve kör dövüşünü sürdürmektedirler.

7 Haziran seçimlerinden üçüncülük elde eden yegâne “Milliyetçi Parti”  baş üstünde tuttukları hayırcı liderin, politikalarını sorgulamak yerine, milletin yüzde ellisinin kararına itiraz edebilmekte ve hatta  suçlayabilmektedir. 7 Haziran seçimlerinin ilk sonuçlarının alınmasından itibaren  “Hayır” demeği politika zanneden bu insan 1 Kasım sonuçlarından kendisine bir hata payı çıkarmamakta, hatta siyaset kılıklı terör partisinin gerisinde kaldığına bile üzülme, değerlendirme idrakinden yoksun.

Ama bir konuda büyük bir teşekkürü hak etmektedir. Çünkü 7 Haziran seçimlerinden sonra “Hayır”  yerine koalisyona “evet” deseydi, 1 Kasım erken seçimleri olmayacak ve istikrar yakalanamayacaktı. Şüphesiz seçimler sonunda Sayın Bahçeli, sadece bu katkılarından dolayı teşekkürü hak etmektedir. İktidar partisinin gazetelere tam sayfa ilan vererek, bilbortalara afiş asarak Sayın Bahçeli’ye  teşekkür etmelidir. 

Yüzde elli iki oyla seçilen Cumhurbaşkanı Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ı seçildiği günden itibaren itibarsızlaştırma politikaları üreten, emperyalist güçlerle işbirliği halinde olan FETÖ, en büyük şoku yaşadı. Doğuda tam bir haçlı taşeronu gibi çalışan kanlı terör örgütü ile, batıda CHP ile ittifak tesis ettiler. 1 Kasım seçimleri sonunda hem iktidar partisinin hezimeti, hem Sayın Cumhurbaşkanı’nın bitirilmesi için olağan üstü şeytani görüntüler verdiler.  İktidarı, karalamakta, küçümsemekte, ama en önemlisi Türkiye’nin itibarsızlaştırılması için çaba harcadılar.

FETÖ, seçimde umutlarını kaybetmenin şokunu yaşıyor. İnsan hayatında en büyük hüsran umudu yitirmektir. FETÖ yaptıkları yayınlar ve kiralık kalemlerinin yazıları ile tam bir klinik vaka ve müthiş bir umutsuzluk girdabında çırpınmaktadırlar.  Milletimiz umduğuna, onlarsa korktuklarına uğradı. Beddua seansları keskin kılıç olarak kendilerine döndü.

Seçimler sonunda en büyük şoku emperyalistler yaşadı. Uzun süre 1 Kasım seçim şokunu üzerlerinden atamayacaklar.  Çünkü emperyalistler yerli işbirlikçileri eliyle yürürlüğe koydukları sindirme, yok etme, yanıltma planları ile sonuca gideceklerini zannediyorlardı. Hiçbir planları tutmadı. Ortaya çıkan sonuç karşısında yıkıldılar.

Yazının başlığına dönersek, seçimler yapıldı, bitti. Ama tartışma sürüyor. Kısaca yorgan gitti ama kavga bitmedi.

G Ü N Ü N   H İ K M E T İ

“Korkma sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak.”

M. Akif, İstiklal Marşı