Elektrik elektronik konularında eğitim görmüş arkadaşımın oğlu ziyarete geldi. İş hayatını anlattı. Sonra da işten ayrıldığını söyledi. Sohbet böyle devam etmeye yoğunlaştı. 

Mesai arkadaşlarıma neyi kendim yapacağıma neyi yaptıracağıma kestiremiyordum. Bir süre sonra onlardan talimat alıp işlerini bana yaptırmaya başladılar. Elektronik personel giriş kartlarını bastıkları pano arızalanmış yapamadım. Çalışan alaylı elektrikçi arkadaşım iki dakikada yaptı. Ben bundan sonra bu arkadaşıma ne diyeyim. Yapamadığım bir başka işi yine ona mı yaptırayım diye düşündüm. Arkadaşlarım ayrılma birlikte yapar hallederiz, gitme demelerine rağmen olmuyordu ayrıldım.

Okulda bilgi çok, pratik yoktu. Staj yapacağım yere babamla gittik. İşlemler yapıldı. Yarın başlayın dendi. Ertesi gün babamla gittik. Akşam da babam aldı. Ertesi gün babam görevli olarak yurt dışına gitti. Ertesi günü annem götürmek istedi, istemedim. Ben sanayiyi, fabrikayı, uygulamayı görmedim. Fabrika ortamı da bana çok zor geldi. İş olarak değil, işçiler hem çalışıyor hem de o kadar enteresan şeyler yapıyorlar ne diyeceğimi anlayamıyorum. Birisi çocuğu okula gönderirken mahalle köpekleri saldırmış, orada çalışanlar kurtarmışlar. Birisi kimsesi olmayan 80 yaşlarında bir teyzeye gidince ekmek götürdüğünü, alacaklarını aldığını, sobayı yaktığını anlattı. Bir tanesi büyük çocuğunun yaz tatillerinde sanayide tamirci olarak çalıştığını eve katkısı olduğunu, herkesin çok sevdiği nüktedan birisinin çocuğu yaz tatillerinde ve Pazar günleri bakkalda çalıştığını söyledi. İki arkadaşı da yeni yapılan gecekondularda ve onarım yapmada elektrik işi yapmaya gittiklerini, yaz tatilini nereye gittiğini sorduğum bir arkadaşa o da köye gider tarlada bahçede çalışıyoruz dedi. Bir tane her şeye itiraz eden arkadaş dışında şikâyet eden olmadığı gibi ballandıra ballandıra yaptıkları işleri çocuklarını ilerisi için ve hayata hazırlamak için çalıştıklarını hiç de şikâyetçi olmadıklarını gördüm.

Genelde tamamına yakını okula servisle değil, yürüyerek gittiklerini, okul dışında çalıştıkları zaman anneleri çok yorulmuşsundur diye bir iki laf söylese de çocukların çok mutlu olduklarını anlattılar. Yaz kamplarına nereye gidiyorlar diye sorduğumda sanayide veya her yerde çalışıyorlar, istekle gidiyorlardı.

Bir tarafta hem işte çalışıyor buldukça da cumartesi Pazar dışarıda çalışıyorlardı. Çocuklarının iki veya üç ayda bir gezmeye gittiklerini anlattılar. 

Bizler ya arabayla ya da 50 metre 100 metreye bile servisle gidiyorduk. Yaz kampları istedikleri yere gidiyorlar. Flört altyapısı oluşuyor. Bir şeyler öğrenme yerine kız erkek ilişkileri ile sigara, ot vs. olumsuz yönlendirilen işler daha sonraki yıllarda da uzun süren flört yaşayışında erkek kendini prens, kız prenses tanıtıyor. Gizemler, beklentiler, merak edilenler, evlenmeden önce bitiyor. Evlenince de kız erkeğin prens olmadığı, erkek de kızın prenses olmadığını anlıyor. İlk günden hiçbir şey de yokmuş gibi olmuyor, boşanmalar çoğalıyor. O kutsal, hayırlı evlat yetiştiren baba ve anneler rüyadan uyanınca aile evlatları ana baba savruluyorlar.

Bir kısımları da uyuşturucu bataklığında kurtulmak için çırpındıkça daha da batıyor. Kendisine emanet olan eşini sevmek yerine kavgalar başlıyor. Allah’ın haram ettiği öldürmeyin yasağını dinlemediği gibi çağın en büyük yüz karası olan eşler birbirini öldürüyor. Mutluluk yuvası eşinin şikâyeti ile erkek 115 gün vs. evine giremiyor.  Geleceğimizi hazırlayacak evlatlar ortada savrulan savrulana…

Eğitim kurumlarında milli yerli yaşayan kültürümüzü, değerlerimizi, güçlü aile huzur yuvalarını kuracak evlatlara hayat dersleri verilmediğinden evlatların durumu yüreklerimizi sızlatıyor. 

Eğitimde toplumu, aileyi ayakta tutan, ileriye taşıyan, hayırlı, başarılı, birbirlerine saygılı, anne ve babaların gurur duyacağı, önder, lider çocuklarımızın yetişmesi için eğitimde yerli ve milli olan, millet olmamızın dinamiklerini koruyan ve yaşatan çalışmalarımıza ağırlık vermeliyiz.