Başlığa bakınca hemen eğitim hakkında olumsuz bir şeyden bahsedeceğimi düşündünüz değil mi? Aslında bahsetmek istediğimizde o kadar çok yanlış uygulama ve çalışma var ki say say bitmez. Ben genel anlamda bardağın dolu tarafından bakmaya çalışıyorum. Temel eğitim ailede mi başlar, anaokulunda mı veya ilkokulda mı? Bu sorunun cevabını arayalım. Temel eğitim, bireyin hayatı boyunca edineceği becerilerin en temelinde bulunan becerilerdir ve öğrenilmesi zorunludur. Bazı becerileri ailemizde, bazı becerileri ise gideceğimiz okullarda öğreniriz.

Aile, bireyin ilk yaşam ve öğrenme alanıdır. Birey burada dinleme, konuşma becerilerini öğrenir. Daha sonra öz bakım becerileri gibi akla gelen ilk beceriler öğrenilir. Burada dikkat edilmesi gereken husus bireye öğretirken yanlış tekniklerinin kullanılmaması gerektiğidir. Bu dönemde yanlış giden öğrenmeler ve bireyin zorlanması ileriki dönemlerde psikolojik sorunlara yol açabilir. Bu gibi bilinmeyenlerle ilgili eğer çevrenizde tecrübeli bir aile yoksa uzmanlardan yararlanmayı unutmayınız. Temel eğitimde ebeveynler asla tembellik yapmamalı, okuma yapmalı, araştırmalı, tecrübeli kişilerle ve uzmanlarla görüşmelidir. Temel eğitim noktasında öncelik ailenin kendisini eğitmesidir.

Aile ilk öğrenme alanımız dedik, peki daha sonra? Daha sonra çocuğumuzu göndereceğimiz alan anaokullarıdır. Eğer devlet okullarını düşünmüyorsak özeli tercih ediyorsak daha önceden o okula öğrenci göndermiş en az üç beş veli ile görüşmeliyiz. Okulun misyonuna ve vizyonuna bakmalıyız. Bizim aile yaşantımıza ve dünya görüşümüze yakın kurumları tercih etmeliyiz. Çocuğun bazı kavramları ve bazı fikirleri öğrenme ve algılama düzeyinin yüksek olduğu dönemlerde (Biz anaokulu yaşında çocuk için genelde amaan çocuk o daha deriz ki asla öyle değildir.) daha dikkatli olmalıyız. Temel eğitimin ikinci basamağında iyi seçimler yapmalıyız ki ileriki dönemlerde rahat edelim.

İlkokul çağı artık bazı davranışların oturduğu ve daha rahat edeceğimiz dönemdir. Bu dönemde okuma ve yazma işin temelini oluşturur. Bazı ilkokulların birinci sınıfa kayıt alırken ön şart olarak okuma bilmesi gibi akla mantığa uygun olmayan bir madde koyduklarını görüyorum. Çocuk size gelmeden okuma öğrenirse siz ne öğreteceksiniz diye de sormadan kendimi alamıyorum. Hatta işin garibi bu öğretmenlerin çok başarılı olarak adlandırıldığı, kayıt ücretleri talep edildiği, bağış istendiği hatta okul çıkışında ücretli etüt yaptığı gibi uygulamalara şahit oluyoruz. Birinci sınıfa gelen okuma-yazma öğrenme sürecini atlatmış, hazır ve temeli oturmuş çocukla başarılı olunca başarı kime ait bilemedim. Ben kesinlikle bu uygulamaları doğru bulmuyorum.

İlkokul sürecinde ikinci bir durumda erken yaşta çocuğun okula gönderilmesidir. Erken gitsin, erken mezun olur, erken hayata atılır düşüncesi hâkimdir. İnce-motor kas becerileri olgunlaşmamış, zihinsel süreçleri olgunlaşmamış çocuklar ilk yıllarında zorlanıyor ve eğitim hayatı boyunca geride kalan çocuklar oluyorlar. Kriter yaş değil çocuğun olgunlaşmasıdır. Kalem tutma ve yazma basit bir beceri olarak görülmemelidir. Yavaş yazan, çirkin yazan çocuk dersi dinlemede ve takip etmede zorluklar yaşamaktadır. Özgüven, kaybı yaşandıktan sonra tekrar kazanması zor bir beceridir. Bu konularda hassas olunması, gerekli testlerin yapılması, uzman görüşlerinin alınması gerekmektedir. Bu süreç temel eğitimin can alıcı noktasıdır ve asla TEMBELLİK yapılmaması gereken süreçlerden biridir.

Temel süreçler sadece örgün eğitim için geçerli değildir. Bireyin bu yaşlarda müzik ve sporla da tanışması gerekmektedir. Burada şu müzik aletini çalacak ya da şu sporu yapacak diye zorlamak yerine kendimizi uzman görüşlerine bırakmalıyız. Uzman dedik ama uzman seçimi de önemlidir. Alanına hâkim kişileri seçmek zorundayız. Temel öğrenmelerde yanlış öğreticilerden dolayı kaybedilen onlarca yetenekli çocuk var maalesef…

Sözün özü her işte olduğu gibi önce ar-ge (araştırma-geliştirme) yapalım, kendimizi geliştirelim ve gerekirse uzmanlardan destek alalım. Temel eğitime odaklanalım TEMBELLİĞE değil…