Aslen Bolu Mudurnu’lu olan Ali Bülent Orkan, Ankara’nın Etlik-Aşağı Eğlence semtinde oturuyordu. İncirli Lisesi’nde gece bölümü öğrencisiydi. 1980 öncesi meydana gelen bazı olaylardan dolayı yargılandığı 12 Eylül mahkemelerinde idam cezasına çarptırıldı. Kapatıldığı Mamak Askeri Cezaevi’ndeki ölüm hücresinden sabaha karşı alınarak götürüldüğü Ankara Merkez Kapalı Cezaevi’nin infaz bahçesinde 13 Ağustos 1982 günü, sabaha karşı asılarak şehit edildi.

Ali Bülent Orkan'ın Ulucanlar Cezaevi'nde idam edilmeden önce Muhsin Başkana yazdığı, Yazıcıoğlu'nun Kur-an'ı Kerim'inde sakladığı mektup:

'' - Selamün aleyküm başkanım ben ALİ..

Çok sevinçliyim. Aldığım idam cezası 1 hafta ertelendi. Ben 1 hafta sonra öleceğim diye sevinmiyorum. Hatim indiriyordum yarım kalmıştı. Onu tamamlamaya fırsat kazandım ona sevindim.

Benden ve benim gibilerden Yasin-i Şerif'i esirgemeyin. Kaza oruçlarım vardı bitirdim sanıyorum aklım pek yerinde değil, belki Yasinleriniz bana şefaatçi olur."

- Ali Bülent Orkan

7-8 yaşlarında Ali Bülent Orkan ağabeyini kaybetmenin acısıyla bir şiir yazdı Almila Fatma Baltacı...
İşte o şiirle yazımı bitiyorum..

"Düşümde depreşti hasret yarası,

Gelip de yanına göresim geldi.

Seni gözyaşlarımla yuyasım geldi.

Beni bıraktığın gece,

Ardından yollara düşesim geldi.

Hani sarmıştın kolun boynuma,

Ebedi öylece kalasım geldi.

Sana uyanan kara elleri,

Taa... Kökünden kırasım geldi.

Sinsi sinsi gülen yüzlere

"Son gülen iyi güler" diyesim geldi.

Alıp kara topraktan bedenin,

Gönlüme mezar yapasım geldi..."