Abdullah ibni Abbas radıyallahu anh, çocukluk çağını Peygamber Efendimizin yanında geçirmiş, duasına mazhar olmuş sahabenin alimlerinden biridir. Bir gün sohbet esnasında Peygamber efendimiz sallallahu aleyhi ve sellemin ahlakından bahsetti ve şöyle dedi: “Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem insanların en cömerdiydi. Onun cömertliği Ramazan Ayı girip de Cebrail aleyhisselam ile buluştuğu zaman daha da artardı. Cebrail aleyhisselam Ramazan Ayı çıkıncaya kadar her gece Resulullah sallallahu aleyhi ve selleme gelirdi ve aleyhisselatu vesselam Efendimiz, O’na Kur’an’ı arzeder (okur)du. Peygamberimiz sallallahu aleyhi ve sellem bu buluşmalardan sonra insanlara rahmet getiren rüzgardan daha cömert olurdu.” (Buhari; Savm, 7)

Abdullah ibn-i Abbas radıyallahu anh Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi vesellemin yaşadığı manevi halleri en iyi bilen sahabelerden biriydi. Kuran-ı Kerim ayetlerinin tefsirinde de onun rivayet ve izahlarının önemli yeri vardır. Onun haber verdiği bu manzara, Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi vesellemin manevi haline dair çok önemli ip uçları sunmaktadır.

Her şeyden önce hadis-i şeriften anlıyoruz ki, Peygamberimiz her Ramazan ayında Cebrail aleyhisselam ile uzun uzun görüşüyor, onunla Kuran-ı Kerim’i mukabele ediyordu. Demek ki Kuran-ı Kerim Ramazan ayında nazil olmaya başladığı gibi, her yıl Ramazan ayında da o vakte kadar nazil olan ayetler okunuyordu.

Demek ki Peygamberimiz sallallahu aleyhi vesellem sadece postacı gibi ayetleri dinleyip, ümmetine iletmekten ibaret bir görev icra etmiyor; aksine Cebrail aleyhisselam ile gönlünü feyz ve ruhaniyet neşvesi ile dolduran bir buluşma hali yaşıyordu.

Gönlü zengin insanların ahlakındandır ki, kendisi sevinince başkalarını da sevindirmek ister. Eskiden beri adettendir, bir müjdeli haber getirene bağışlarda bulunulur. İşte Allah’ın elçisi olan mübarek vahiy meleğiyle bir zaman geçiren, Rabbinin kelamını okuyup dinleyen Peygamberin gönül aleminde öyle bir sevinç meydana geliyor ki, insanlara bol bol bahşiş dağıtıyordu.

Peygamberler ümmetleri için baba gibidirler. Onları kötülükten sakındırmak, iyiliklerine ve ıslahlarına vesile olmak için uğraşır didinirler. Hayatlarını ümmetlerinin kurtuluşuna vesile olmaya adar, onlara verilecek ebedi nimetlerin müjdesine çok sevinirler. Peygamberimiz sallallahu aleyhi ve sellem de ümmetinin selamet ve saadetine vesile olacak amellerin bol bol işlendiği ve kat kat mükafatlandırıldığı bu bereketli aya kavuşunca çok seviniyor. Ümmeti namına öyle memnun oluyor ki, şükür için eline geçeni dağıtıyordu.