Bu meşhur hikayeyi illa ki işitenleriniz vardır.

Efendim Hans ile Hasan çok samimi iki arkadaş.

 Hans adından da anlaşılacağı gibi gayrimüslim, Hasan ise Müslüman bir delikanlı.

Bir gün oturmuşlar içki masasına başlamışlar koyu bir sohbete. Hasan, Hans’ı  Müslüman olması için ikna etmeye çalışıyormuş. Hasan demiş Hans’a “Gel sen Müslüman ol, huzur İslam’da..”

Ancak Hans’ın bazı çekinceleri var tabi. Demiş ki; “Müslüman olurum olmasına da bazı tedirginliklerim var.” Hans’ın; “İslamiyette 5 vakit namaz var, ben kılamam” sözüne Hasan; “Çok sıkıntı etme bak ben sadece cumalara gidiyorum. Sen Müslüman ol boş ver. Kılarsın elbet. Kelime-i şahadet getir yeter.” cevabını vermiş.

Hans bu sefer “ama siz Ramazan’da otuz gün oruç tutuyorsunuz, ben 1 ay aç kalamam” sözlerini sarf etmiş. Hasan, Müslüman olmaya ikna edecek ya “kaza edersin. Genelde ben de tutmuyorum. Gel sen Müslüman ol yeter” demiş.

Hans’ın tereddütleri biter mi? “Peki alkol mevzusu ne olacak? Ben içmeden duramam” sözlerine Hasan’ın cevabı  açık ve net; “Yav arkadaş beraber içki masasındayız. Görmüyor musun? Tövbe ederiz, olur biter…”

Hans dayanamamış yapıştırmış cevabı; “A be kardeşim ne ısrar edip duruyorsun. Senin dediklerine bakılırsa o zaman ben zaten MÜSLÜMANIM.”

Hikaye bu, teşbihte hata olmaz. Bu hikâyeyi neden anlattım gelelim asıl meseleye…

Önce şunu belirterek başlayayım. İslamiyet’in kaideleri bellidir. Bu kaideler iki ana kaynağa dayanır. Allah’ın (c.c) kelamı, yani Kuran-ı Kerim. Peygamber Efendimizin (SAV) sözleri ve yaşayışı, yani hadis ve sünnet. Bir de daha sonraki dönemler bazı mevzulara açıklık getirmek için İslam âlimlerinin, yine Kuran-ı Kerim ve sünnet ışığında verdiği hükümler, yani  icma ve kıyas… Bu temel kaynaklar ne buyuruyorsa, İslamiyet odur.

Yani İslamiyet sadece anne ve babamızın bize verdiği öğütlerden ibaret değildir. Yani İslamiyet sadece Cuma namazlarında dinlediğimiz vaazlardan müteşekkil değildir. İslamiyeti ana kaynağından öğrenemezsek her zaman bir şeyler güdük kalır. Müslüman oturuşundan, yürüyüşüne, yemek yiyişine kadar davranışlarıyla kendini belli etmeli. Bir mümini, gayrimüslimden ayırt edemiyorsanız, o müslümanın dini yaşantısında sıkıntı var demektir.

Kelime-i şahadet getirmekle iş bitmiyor, asıl yeni başlıyor. Müslüman olmanın, mümin olabilmenin belli mükellefiyetleri var. Bunlara ne kadar dikkat ediyoruz?


Gün boyu izlediğimiz dizilere bir göz gezdirin, aile ve akrabalar arasında ilişkilerinizi gözden geçirin, sokakları-mahalleleri bir süzün bakalım nelerle karşılaşacaksınız? Barlar pavyonlar ağzına kadar dolu. Hırsızlık arsızlık almış başını gidiyor. Lise önlerinde bekleyen talebelerin simalarına, kılık kıyafetlerine bir nazar edin. Fuhuş o kadar yaygınlaşmış ki kimse garip karşılamıyor. Her gün sokaklarda onlarca insan ölüyor. Mahalle aralarındaki 3-5 yaşında, konuşmayı bile yeni öğrenen çocukların savurdukları küfürleri duyun da kahrolmayın!

“Temizlik imandan gelir” sözü İslamiyet’in nişanlarından biri değil midir?  Kapınızın önüne biraz dikkatli bakın, mahallede asfaltlar bir göz atın. Rüzgarın savurduğu bu pislik hangi gayrimüslim mahallesinden geliyor?

 Biz hangi dinin mensubuyuz, hangi peygamberin ümmetiyiz? Bana bir cevap verin.

“Dinin ne?” diye sorulduğu zaman, elimizi gögüs kafesine hızlıca vurup, başımızı öne eğerek “Elhamdülillah, Müslümanım” demek bizi kurtaracak mı? Ya da nüfus cüzdanımızdaki “Dini:İslam” ibaresi...

Cami cemaatinin yaş ortalamasını çıkarın bakalım, 50’den aşağı çıkacak mı? Siz de mi dinin direği namazı 40’dan sonraya bırakanlardansınız? Hafızalarınızı bir yoklayın bakalım kaç süreyi yanlışsız ezbere okuyabiliyorsunuz? Bir giydiğiniz ayakkabının faturasına bakın, ya da eşinizin başındaki eşarbın etiketine, bir de aylık gelirinizden garibana, yetime, ihtiyacı olana, Allah yoluna ayırdığınız hayır miktarına…

Ve sonra elinizi vicdanınıza koyun ve tefekkür edin.

“Hasan’ın, Hans’tan farkı var mı diye…”

Kalın sağlıcakla…