Tarihte birçok savaşa baktığımızda bu savaşların genellikle iki sebepten ötürü ortaya çıktığını görürüz.

Birincisi hâkimiyet hırsı, ikincisi din. Hâkimiyet için ortaya çıkmış savaşların ise büyük çoğunluğunun kavimler arası çıkan savaşlar olduğunu biliyoruz.

Yani, güç, kudret, iktidar, mal, toprak gibi unsurların yanı sıra, yalnızca ve yalnızca asabiyet yani ırkçılıktan ötürü birçok savaşın meydana geldiğine tarih tanıklık ediyor.

Peki biz Müslümanlar için ırkçılık doğru mudur, bir ırkın bir ırka üstünlüğü var mıdır?

“Ey insanlar! Muhakkak ki biz, sizi bir erkekle bir dişiden yarattık… Ve sizi millet millet, kabile kabile yaptık ki, tanışıp kaynaşasınız… Allah katında en şerefliniz O’ndan en çok korkanınızdır.”(Hucurat, 4913) Ayet-i kerime mealinde açıkça yer aldığı gibi, Allah’ın bizleri millet millet ve kabile kabile ayırmasındaki maksadı bizim birbirimizle tanışıp kaynaşmamız.

Yoksa birimizin birimize üstün olması ya da kavga etmesi değil. Zira ayetin devamında Cenab-ı Hak, O’nun katında en şereflimizin O’ndan en çok korkanımız olduğunu buyuruyor.

Yani, insanı Allah katında şerefli kılan, mensubu bulunduğu kabile, millet değil, ancak ve ancak O’na karşı olan korkusu. En şerefli olanımız da O’ndan en çok korkanımız.

“Irkçılık, zalim de olsa kendi kavmine arka çıkmandır.” (Ebû Dâvud, Edeb, 111)

Evet hadis-i şeriflerde bahsi geçtiği üzere, ırkçılık hesabına yani zalim de olsa kendi kavmine arka çıkma iddiası uğruna mücadele etmek dinimizce kesinlikle doğru olmadığı gibi bu uğurda ölmenin de iman üzerine değil cahiliye üzerine bir ölüm olacağı açıkça anlaşılıyor.

Hatta, müminler bu uğurda savaşmaktan ziyade, zulmeden hiç kimseye (bunu yapan kendi ırkından dahi olsa) en ufak bir meyletme dahi göstermemelidir.

Bunun için öncelikle ırkçılık ve vatan sevgisi arasında bir ayrım yapmalıyız.

Yani, bizlerin sahip olması gereken, ırkçılığın kaynağı olan menfi milliyet fikri değil, İslam kardeşliğimizi sağlamlaştırmaya vasıta olacak, sosyal hayatımızı dengede tutup bizi yardımlaşmaya teşvik edecek olumlu milliyet fikri olmalı. Kendi milletinden olmayana düşman nazarıyla bakıp, kendinden olanı zulmetse dahi savunan bir anlayış kuşkusuz ki bu menfi anlayışın bir ürünü.

Biz Müslümanlar ise mensubu bulunduğumuz ırkları da Rabb’imiz adına sevmeli, onları ayet-i kerimede buyrulduğu gibi başka kavimlerle tanışıp kaynaşmak için bir vesile telakki etmeliyiz. Zira bilmeliyiz ki, bizlerin hakiki ve ebedi milliyeti ancak İslam milletidir.