Erken yaşta evlilik, genç bireylerin ergenlik dönemi öncesinde veya hemen sonrasında gerçekleştirdikleri evlilikleri ifade eder. Bu tür evlilikler sosyal, kültürel ve psikolojik açılardan derin etkilere sahiptir.

Sosyal açıdan bakıldığında, bazı toplumlarda erken yaşta evlilikler kültürel bir norm olarak kabul görebilir. Ancak günümüzde bu uygulama, çocuk hakları ve eğitim gibi uluslararası standartlarla çatışabilir. Özellikle genç yaşta evlenen bireylerin eğitim ve kariyer fırsatları sınırlı kalabilir, bu da ekonomik bağımsızlıklarını ve iş gücüne katılımlarını olumsuz etkileyebilir.

Psikolojik olarak, erken yaşta evlilikler bireylerin kimlik gelişimini etkileyebilir. Ergenlik dönemi, kişinin kimlik arayışı ve benlik saygısı geliştirdiği kritik bir süreçtir. Erken evlilikler, bu süreci etkileyerek bireylerin duygusal ve sosyal olgunluğunu olumsuz yönde etkileyebilir.

Sağlık açısından da, bedensel gelişim tamamlanmadan evlilik ve cinsel ilişkiye başlamak sağlık risklerini artırabilir. Özellikle ergen gebelikleri, anne ve bebek sağlığı üzerinde önemli riskler taşır.

Erken yaşta evliliklerin yaygınlığı küresel olarak değişkenlik göstermekle birlikte, genellikle eğitim seviyesi düşük, ekonomik güçlükler yaşayan ve kültürel baskı altında olan bölgelerde daha sık görülmektedir. Son günlerde

Diomand Tema'nın peygamber efendimiz döneminde yaşanan sahabe, halife ve peygamberimizin yapmış olduğu erken yaştaki evliliklerinden konuşması ise gündem oldu. Örneğin; Hz. Muhammed sav'ın Hz. Ayşe ile 9 yaşında iken zifaf etmesi, Hz. Rukiye'nin 8 yaşında iken evlenmesi gibi. Bu bilgiler Prof. Dr. Azimli tarafından ise İslam'ın en önemli kitaplarından biri olan Buhari ile bu bilgileri onayladı. Peygamber Efendimiz'in döneminde erken yaşta evlilikler, o dönemin sosyal ve kültürel koşullarına göre değerlendirilmelidir.