Bir önceki hafta sonu ATO Congresium’da üniversite tercih fuarı yapıldı. Sayamadığım kadar üniversite stand açmıştı. Salona o kadar çok öğrenci gelmişti ki özel röportaj almaya çalıştığım kurum yetkilileri ile 30 saniye baş başa görüşemedik. O derece.

Moralim bozuldu. Ertesi sabah erken saatlerde dönmek üzere elim boş ayrılmak zorunda kaldım.

Saatler birbirini kovaladı, gün doğdu, hemen yola koyuldum. Saat 10.00’da kapıya dadandım. Girişler başlatılınca hızla yukarı kata çıkıp, seri bir şekilde çalışmaya başladım. Daha iki röportaj alabilmiştim ki içerisi yine ana baba gününe döndü. Boşta bir kişi bile kalmadı, etrafımdaki tüm hocalar aday öğrencileri ikna etmeye çalışıyordu.

2 özel haber ile salondan ayrılmak lazım geldi.

Saat daha öğleyi bulmamıştı, gün önümdeydi. Bir süre nereden haber çıkarabilirim diye düşündüm, telefonumdan o günün rutin haberlerini kontrol ettim. Sonra bir tanıdığın telefonu geldi. Merkeze indiysen Millet Kütüphanesine gel, buradayım diye. Kütüphane ATO’ya yürüyerek yaklaşık 20 dakika uzaklıkta. İyi dedim gideyim, bir şey çıkaramazsam foto galeri ile dönerim.

Koç Kuleleri, AK Parti Genel Merkezi, Orman Genel Müdürlüğü ve TOBB ETÜ derken külliye tüm heybetiyle ileride gözüktü. Dış kapıdan giriş yaparken fotoğraf makinesiyle içeride çekim yapmamam konusunda uyarıldıktan sonra binanın bahçesine ilerledim.

İç kapıda bir kütüphaneye göre geniş sayılabilecek güvenlik önlemlerini ardımda bırakıp dördüncü kata yollandım. Masa üstü bilgisayarlardan birine giriş yapıp, ATO’da aldığım ses kaydını deşifre etmeye başladım. Q klavye F versiyona çevirilemediği için epey cebelleştik metin ile.

Vesaire vesaire...

Yazıya başlığını veren bölüme geçelim...

Millet Kütüphanesi içerisinde gezmeyi, yürümeyi, kitapları karıştırmayı seviyorum. Mekanın gediklileri olan lise ve üniversite öğrencileri genelde bir masaya çakılıp derslerine bakıyorlar. Masadan ayrılırlarsa ya lavaboya ya da dinlenme alanındaki sıcak içeceklere gidiyorlar, böyle gözlemledim.

Ben yine sevdiğim birkaç yazarın eserlerini akıllı sistemden aratmaya başladım. İsmet Özel, Thomas Bernhard, Juli Zeh...

Daha önce burada göremediğim bir eser giriş yapmış mı diye kontrol ettim.

Kitaplardan ayrılınca alt kattaki sergi salonuna yöneldim, son gittiğimde Süleyman Saim Tekcan’ın “At’nağme” başlığı altında eserleri sergileniyordu. Şimdi gösterimi sona ermiş, yerine benim pek beğendiğim yeni bir koleksiyon gelmiş.

Kudret ve Hafıza, Gücün Sanatı sergisi bünyesinde darphane koleksiyonu...

Hazine Maliye Bakanlığı Darphane ve Damga Matbaası Genel Müdürlüğü başrolde. Sergide Lidyalıların bastığı ilk paradan cumhuriyetimizin son parasına kadar büyük bir koleksiyon gözler önünde.

Nişanlar, sikkeler, hatıra paralar, madalyalar, kıymetli evraklar...

Çok zengin bir koleksiyon. Meraklısı için tek bir kubbenin altında bu çeşitlikteki eseri görebilmek büyük şans. Hem de ücretsiz.

Sergide özellikle dikkatimi çeken nişan ve madalyaları not düşmek istiyorum...

- Sultan Abdülaziz tarafından 1862 yılında çıkarılan, 7 köşeli yıldız formunda, üzerinde toplam 40 karatlık 408 adet taş bulunan Nişan-ı Osmani...

- Kurtuluş Savaşı’nda gerek cephede gerek cephe gerisinde mücadele edenler ile şehit olanların varislerine 29 Kasım 1920 tarihinden itibaren yürürlüğe giren 66 sayılı kanun gereğince verilen İstiklal Madalyası...

- Sultan Abdülmecid'in 1851 yılında çıkarttığı, kendi adını ve tuğrasını taşıyan, halk arasında Mecidiye Nişanı adıyla anılan ve beş dereceden oluşan Mecidi Nişanı...

- II. Abdülhamid Han’ın 1876 yılında devlete ilmi, mülki ve askeri alanda üstün hizmette bulunan kişilere vermek üzere çıkarttığı, kendi döneminin en görkemlisi olarak kabul gören Nişan-ı Ali İmtiyaz...

Kültür ve medeniyetimize tanıklık eden, ait oldukları dönemin bir nevi gazetesi işlevini gören, tarihimizin tapu senetleri olan nadide eserler şehrin merkezinde ücretsiz sergileniyor. Haberi olmayanlara işaret edeyim istedim.

Gidip görmelisiniz.