Camiler zengin, fakir, amir, memur, işçi, işveren çocuk, genç yaşlı demeden toplumun her kesiminden insanın omuz omuza gönül gönüle bir araya gelerek kaynaştıkları mukaddes mekandır.

Peygamber Efendimiz (s.a.v) mescidinde ve ilim mescitlerinde çocukların bulunmalarına izin vermiş böylece onlarında kendisini dinlenmelerini ve bilgi edinmelerini sağlamıştır, hatta mescitte çocuklar için bir saf ayırmıştır onların çocukça davranışlarını yüksek sesle konuşmalarını ve sağa sola koşuşturmalarını hoş görmüştür.

Bu tür davranışlarını cami adabına aykırı görmemiş ve onları mescitten uzak tutmamıştır. Sevgili Peygamberimiz bir gün hutbe okurken torunları hasan ve hüseyin düşe kalka mescide girmişlerdi. Onların geldiklerini görünce dayanamamış sözünü yarıda keserek minberden inip onları sevip okşamıştır.

Daha sonra tekrar minbere çıkarak sözlerine kaldığı yerden devam etmiştir, yüce Rabbimizin bizlere bahşettiği en güzel nimetlerden biri olan evlatlarımızın Allah'a kulluk bilinci ibadet aşkı ve cami sevgisi ile büyümeleri için onları camilerimiz ile buluşturmalıyız, sevgili Peygamberimizin cennet çiçeği cennet kokusu olarak ifade ettiği çocuklarımızı her biri birer cennet bahçesi olan camilerimiz ile buluşturalım.

Yüce Allah ey iman edenler kendinizi ve ailenizi çoluk çocuğunuzu yakıtı insanlar ve taşlar olan ateşten koruyun buyurarak bizlere emanet olarak verdiği ciğer pare yavrularımıza karşı sorumluluklarımızı hatırlatmaktadır. Allah Rasulü (s.a.v) çocuklarımızı en iyi şekilde yetiştirmemizi gerektiğini belirterek çocuklarınıza güzel davranıp iyilikte bulunun ve onları en güzel şekilde terbiye edin buyurmaltadır.
Geleceğimizin teminatı olan çocuklarımızı Allah ve Rasulünün isteği şekilde terbiye edip yetiştirmeli onların kalplerini Allah ve Peygamber sevgisini yerleştirmeliyiz. Çoccuklarımızı daha küçük yaşlardan itibaren ibadete alıştırmalı onları cami ve cemaatle tanıştırmalıyız hepimiz biliriz ki küçük yaşlarda edinilen alışkanlıklar insan hayatında daha etkili ve kalıcı olmaktadır,