Türkiye de son zamanların en çok kullanılan kelimesi oldu istismar. Kadına yönelikle tanıdık bu çirkin tabiri. Şiddete maruz kalan onca kadının çığlığıyla tanıdık. Sonra şiddet beraberinde ölümleri, katledişleri getirdi. Ne acıdır ki kadına yapılan istismara üzülerek bakarken artık bu tabir çocuklara bulaştı. Bu kabul edilemez bir davranış. Bunu yapan, yaptıran, buna karşı sessiz kalan, suçu karşısında serbest bırakılmaya öncülük eden kim varsa bu suça dahil olmaya mahkumdur. 

Geleceğimizin emaneti olan çocuklarımıza güzel sıfatlar kullanmak varken neden istismar denilir? Akşam haber bültenlerinde duyuyor iki gün gündem oluyor ve sonrasında suçu işleyen yaratık sessizce serbest kalıyor. Sonra bir hafta sonra yine bir çocuğumuzun çirkinliklere maruz kaldığını duyuyor ve yine serbest kalıyor. Sonra sosyal medyada gündem oluyor ve yine bu konuda tek olumlu sonuç alınamıyor. Halk olarak, bir anne-baba olarak sormaz mı insan bu kanun, yasa kimin için var? Bu insanlar ceza alamayacaksa bizim anayasamızın ne hükmü var. İnsanlık sorar bunları. Ve sormalı da. Bizler soruyor, bu konuda sessizliğimizi bozuyor ve hak arıyoruz ama nafile. Yine serbest kalışlar, yine karşı tarafı suçlamalar. İnsanlığın ayaklar altına alındığı günümüzde artık bu tarz ahlakdışı olayları duymak, görmek istemiyoruz. Eğer olmaya devam edecekse de kesin sonuçlar alınmalı. Biz sesimizi o masumun sesi olmaktan  ileri taşıyamadık. Sesimiz artık bu işe bir son vermek yönüne çıkmakta. Bunu yapan, azmettiren kim varsa yerin kat be kat dibine diri diri gömülmeli artık. Serbest bırakılarak bir sonraki olaya cesaret vermekten başka fayda katmıyorsunuz. Lütfen bu çocuklarımıza kadar inmesin. Onların elleri bu çirkin görüntüyü çizmek için almasın kalemi. Anaokullarında öğretilen ilk resim çizmeleri bu şekilde kullanmasınlar. Çöp adam çizen bir çocukta ne gibi bir suç olabilir de bu cani serbest kalır?

Halk olarak o kadar sinirli ve kızgınız ki sakinleşmemiz için bir açıklama göremiyorum. Buna gerek de yok. Bu çirkinliği açıklayan hangi cümle olabilir. O masumun tenine dokunan elleriniz kırılsın. Bedenleriniz çürüsün.
Neyden bahsettiğimi az çok anlamışsınızdır. Elmalı Davası. İki küçük yaştaki çocuğun anne ve üvey babası tarafından para karşılığı satılıp, tecavüz edildiği akla almaz olay. Bunun içindeki bir anne... Anne eğer evladına bunu yapacaksa artık kopsun kıyamet. İnsanlık bundan daha ağır neye şahit olacak. Neyle karşı karşıya gelecek? Birde suçu iki küçük çocuğa bağlayan anne.. Annelik bu mudur? Türk milleti olarak örfe, âdete, gelenek ve göreneklere saygı duyan bir millet olmamızla tanınırken hangi toplum bunu yapar? Hangi ülkede bu kadar çirkinlik yaşanır? Biz müslüman bir milletiz. İçinde Allah korkusu olan bir toplum nasıl olur da bu kadar yoldan çıkar? 
Bir de bunu adını masumlaştırarak istismar deniliyor. Hiç de istismar değil kardeşim bu düpe düz Tecavüz. Tecavüz demeyip istismar demekle suçu hafifletemezsiniz! İnsanlık var olduğundan beri tecavüz ismi değişmedi. Şimdi de istismar ile masumlaşamaz. Hele ki çocuklar üzerinde. Millet olarak sizden bıktık ve tiksindik. Allah belanızı versin! Siz suçunuzu masumlaştırmaya çabalarken iki çocuğun masumiyeti elbet adaleti bulacaktır. Ve sizleri de deliklere tıkılırken gördüğümüz günler yakındır. 

Çocuk söz konusu olunca sakinleşmek mümkün değil. Sesimizin çıkması bundandır. 
Çocuğa el uzatan, onu satmaya çalışan, tecavüze sürükleyen yaratıklar insan değildir. En ağır cezayı da almalılar. Çocuklarımızın güvenle yaşayabileceği günleri görmek ümidiyle...