İnsan bu dünyaya gelir. Göz açıp kapayıncaya kadar büyür. Kendini aramaya başlar, istediği şeylere ulaşabilmek için her şeyi yapar. Mutlu olmaya çalışır. Büyüdüğü zaman düşüncesi de artar. Ve bu kısa hayatta her insan yanlış yapar, pişman olur. Başka bir insanın kalbini kırar, fakat zamanında özür dilemeden uzun süre sıkıntı içinde yaşarlar. Ancak vaktinde özür dileyip; darılan insan da o insanı affetse bu en mükemmel, yüce bir şeydir.

Mesela her insan kendi istediği gibi yaşamak ister, sevdiği mesleğin sahibi olmaya çalışır. Ben kendi istediğim gibi yaşamalıyım diye en yakın insanların da kalbini kırarız. Ama anne, babamız da bizim iyi insan olmamızı; kendilerine benzememizi ister. Biz ise onların düşüncelerine karşı fikirlerimizi söyleriz bu kimileri için en kötü şeydir. Çünkü bizim suçumuz anne babalarımıza iyi anlatmadan, kendi amaçlarımıza ulaşabilmek. Böyle bir duruma ‘Babam ve Oğlum’ filmindeki kahramanlar Sadık ve onun babası akla düşer. Sadık güzel bir ailede büyür. Ve kendi istediği gibi yaşamak ister, babası ise oğlunun kendisi gibi olmasını ister. Babası Sadık’ın ziraat fakültesinde okumasını söyler. Ama Sadık babasının sözüne karşı çıkıp ailesinden gidip şehirde yaşamaya başlar. Amaçlarına ulaşıp mutlu bir yuva kurarlar. Fakat mutluluğu uzun sürmeden, karısı doğumda ölür. Sadık ise işinden dolayı hapse düşer. Zor günler geçirir. Hayatını ışığı olan Deniz isimli oğlu vardı. Oğlunu düşündüğü zaman yüzünde gülümseme yerini alırdı. Sonra köyüne gitmeye karar verir. Ama babası onu hala affedemiyordu. Ama ikisi de birbirlerini çok seviyordu. Babasının gururu ona izin vermiyordu. Nihayet babası oğlunu affetti. Ancak çok geçti. Sadık hayata gözlerini çoktan yummuştu. Babası da annesi de iyi insanlardı. Oğlu ise hayatında anne sevgisini görmeyen hayalperest çocuktu. Deniz yalnız değil, şimdi onun yanında babaannesi, dedesi var. Ama en yakın insanlardan ayrıldı. Bu yüzden vaktinde affedip, özür dilemeliyiz.

Bu filmi izlediğimde çok etkilendim. Aynı zamanda bu film gerçek hayattan alınmış. Her insan bu dünyada üzülür, sıkılır, yaşamından bıkar. İnsan sevdiklerinden ayrılsa çok üzülür, ağlar. Niçin hayat böyle? diye düşünürüm. İnsanlar hiçbir zaman birbirlerini kızdırmasa, kavga etmeseler, birbirlerini affetseler; birbirlerinden özür dileseler hayatlarında az da olsa mutlu oluyorlardı. Çünkü bu dünyadan göz açıp kapayıncaya kadar gideriz. Kısa hayatta mutlu yaşayalım. İnsan dünyaya bir defa gelir. Bu yüzden yanlış yapmamaya, pişman olmamaya çaba gösterelim.