Müslüman ülkelerin bazılarında çoğunlukla etnik ve siyasi sorunlar nedeniyle iç savaş ve çatışmalar yaşanmaktadır. Maalesef bu ayrılık ve çatışmalardan da en fazla istifade edenler, İslam düşmanlarıdır. Yani Müslümanları vurmaya çalışanların, bir Müslüman gurubu kendine alet edip, diğer Müslüman gurubu onunla ezdiğine, sonra kullandığı o aleti de kırdığına tarih şahittir.

İslam›da din kardeşliğini bırakıp ırk ayrımcılığına sapan adamın yolu nihayet cehenneme kadar gider. Şükürler olsun ki tarih boyunca bu ülkede hep kardeş kalmış, sonu cehenneme çıkan ırk ayrımcılığına hiç yönelmemişizdir. Evet, Türk, Kürt, Laz, Çerkez, Boşnak, Pomak, Arap... hep birlikte din kardeşiyiz. Kardeş kardeşle hep tokalaşır, kucaklaşır. Asırlarca da böyle olmuş, kıyamete kadar da böyle olacaktır. Hiçbir ayrımcı bizim Peygamberimizle başlayan kardeşliğimizi bozamaz, inançlarımızı değiştirip de kardeşi kardeşe düşman yapamaz!..

İslamiyet›te farklı mezheplerin ve cemaatlerin ortaya çıkışı, bölünmek, parçalanmak değildir. Kur›an ve sünnete dayanan bütün mezhep ve cemaatler, hak yolun yolcularıdır. Bu mezhep ve cemaatler, geniş bir caddede, aynı istikamette giden araçlara benzerler. Birbirlerine çarpmadıkları müddetçe, araçların farklı olması önemli değildir. Bütün İslami cemaatler, gayede ve hedefte bir olmalı, birbiriyle uğraşmak yerine Kur’an hakikatlerinin muhtaç gönüllere ulaşması için gayret göstermelidirler.

Müslümanlar, İslam Birliği için bütün himmetlerini sarf etmeli ve birkaç yüzyıldır sergiledikleri dağınık manzaradan artık kurtulmalıdırlar. İslam Birliği, İslam Devletlerinin tek bir devlet olması şeklinde anlaşılmamalıdır. Zira bu kadar geniş bir coğrafyaya dağılmış, bir milyarı aşan Müslümanın bir tek devlet çatısı altında toplanmaları mümkün değildir. İslam Birliği, Müslüman ülkelerin ortak hareket etmesi, aynı hedefe birlikte yürümeleri demektir. Askeri, siyasi, ekonomik, kültürel... Sahalarda işbirliği yapmaları, birbirlerine destek olmaları anlamındadır.

Uğur öğüt