Dünyamızda öksüz ve yetimlerin sıkıntıları katlanarak artıyor. Güzel başkentimizin sokaklarında bile sıkıntı içerisinde yüzlerce öksüz ya da yetim çocuk görüyoruz.  

Dünya çocuk örgütü UNICEF, 7 milyarı aşan dünya nüfusunun 2.2 milyarlık bölümünü çocukların oluşturduğunu ve dünyada resmi rakamlara göre, 200 milyon yetim ve öksüz çocuğun bulunduğunu bildiriyor. 

Uzmanlar ise, bu sayının gayri resmi rakamlarla birlikte 400 milyona ulaştığını söylüyor.

Ayrıca korkutucu bir tablo daha var ki, bu öksüz ve yetim çocukların insan kaçakçılığı, çocuk askerliği, çocuk işçiliği, organ mafyası, misyonerlik gibi olaylara karıştığı; madde bağımlılığı gibi onlarca olumsuzluklarla karşı karşıya kaldığı oluyor. 

Anlayacağınız anasız ve babasız kalan bir çocuk kötü niyetli binlerce kişi tarafından suiistimale kurban gidiyor. 

***

Bu kadar vicdansızlığın arasında dünyadaki bu öksüz ve yetimleri unutmayanlar da oluyor elbet. 

Dünyadaki bu savunmasız çocukları bataklıktan kurtarmak isteyen insani yardım kuruluşları projeler üretiyor. 

Bu acı duruma duyarsız kalmayan öğrenciler ise 2- 3 TL bağışta bulunarak bir hayat kurtarıyor. 

Evet yanlış duymadınız, bu büyük iyilik 2- 3 TL ile oluyor.

Damlaya damlaya göl olur diye bir atasözümüz vardır ya hani, tam o söze layık bir çalışma şimdilerde İHH tarafından yürütülüyor. 

İHH’nın okullarda başlattığı ve hiçbir öğrencinin bütçesini sarsmayan “Her sınıfın bir yetim kardeşi var” projesi ile bir yetime destek olmak isteyen öğrenciden 2 ya da 3 lira toplanıyor o toplanan paralar birike birike ihtiyaç sahibi bir öksüz ya da yetime ulaşıyor. 

Bazen hiç umursamadığımız o küçük paralar dünyanın bir ucundaki çocuğun yarasını kapatıyor.

Sizce burada kaybeden var mı? 

Bana göre kaybedenin aksine kazanan var. Düşünsenize o yetimlere bir kuru ekmek alacak para Türkiye’deki bir öğrenciden gidiyor. Harçlığından bir miktar para kesen o çocuk, kilometrelerce uzaklıktaki ya da yakımızdaki ihtiyaç sahibi çocuğa kan oluyor, can oluyor.

İşte burada da gördüğümüz gibi küçük şeylerle bile büyük işler başarabiliyoruz demek ki önemli olanda bu değil mi? 

O fedakar arkadaşlara da benden saygı ve selam olsun…