Yeni dünya diye bir tabir çıktı. Eski dünyadan eser olmayan tamamen olumsuzluklar üzerine kurulmuş bir dünya.

Dinsiz, edepsiz, kişiliksiz, karaktersiz, parasız, güvensiz gibi nerde kötü işler var hepsi bu yeni dünyada. Kimsenin mutlu olmadığı, tatmin kalmadığı, sürekli bir edepsizlik halinin baş gösterdiği, saygı sevgiden bir haber, dinsiz, karaktersiz hepsi bu yeni dünyada.

Gençlerin yaşamlarını sadece telefonlara bağladığı, anne-babasının yerini sosyal medyanın aldığı, madde diye adlandırılan uyuşturucunun her eve girdiği, çocuk masumiyetinin sadece kelimede kaldığı, okullarda eğitimin işe yaramadığı, aileden alınan saygının artık önemini yitirdiği bir yeni dünya.

Ne korkunç demi! Eski dünyada bu senaryoları filmlerde görmemiz mümkünken şükürler olsun ki günlük hayatımız artık tamamen film senaryolarına konu olmakla meşgul. Nüfusun giderek azalması da hep bu sebeplerden. İnsan böyle bir dünyaya neden çocuk getirsin ki? Bizler bir şekilde geldik geçiyoruz. Şimdi bu dünya böyleyse doğacak çocukları daha nasıl kötülükler bekliyordur kim bilir? Bizlere yapmak istedikleri de tam olarak buydu ve başardılar. Aynı ev içinde sohbet etmek o kadar yozlaştı ki telefonlarla mesajlaşmak başladı.

Evet, aynı evin içinde anne babanın birbirlerine mesaj atarak anlaşmaları. Eski akşam yemek saatlerinde evde olunması gereken milli bir kural vardı. Akşam yemeği aile ile birlikte sohbetler eşliğinde yenilirdi. Şimdi ise aynı evin içinde bırak yüz yüze gelmeyi sohbet bile edilmiyor. Dolayısıyla da aile ile birlikte yenilen yemekler de kalmadı. Odasına çekilen çocuklar kendi âlemlerinde kendi kurduğu yeni dünyalarında yaşıyorlar. Aslında bu içinde bulunduğumuz durum korkunç bir hal alma konusunda ilerliyor.

Her gün bir önceki günden daha kötü olaylarla dolup taşıyor. Haber bültenlerinde yolda yürüdün diye öldürülenler, kocanın cinnet geçirip bütün aileyi katletmesi, gayri meşru doğan çocukların çöp konteynerlerine atılması, akraba arası gayri resmi ilişkilerin yaşanması gibi konuları her gün görüyoruz artık. Ülke olarak nereye gidiyoruz böyle. İnsan evinden çıkmaya korkar oldu. Evinden çıkıp da bir psikopatın elinde can vermek artık iki sokak öte kadar yakın.

Herkes birbirinin kötülüğünü düşünmekle o kadar meşgul ki kalplerini iyiliğe tamamen kapatmışlar. Kalbi kötülük ile dolan bir kişiden iyilik beklenilmez. İyiliğin de yok olduğu bir dünyada olumlu hiç bir gelişme olmaz. Hepsi iç içe geçmiş bir halkanın halkaları. Her şeyin eskide güzel olduğu gibi eski dünyada daha güzeldi. Belki hayatımızdan sosyal medyayı, telefonu, uyuşturucuyu, ahlaksız davranışları, illegal işleri çıkarırsak dünya yine eskisi gibi güzel olacak.