Çocuk iletişimi, sevgiyi, saygıyı, değerleri, evrensel ahlaka uygun bütün kavramları ilk olarak ailede öğrenir. Kısacası aile, çocuğun ilk sosyal evresidir. Çocuğun hayatındaki en önemli eğitim kurumu ailedir. Çünkü gelmiş olduğu dünyayı tanımak için verilere ihtiyaç duyar ve bu verileri ilk olarak ailesinden alır. Bu sebepten dolayı aile ne verirse çocuğun zihinsel şemasındaki hayat o şekilde şekillenir.

Bir buçuk yaşına kadar ailenin yapması gereken en önemli görev bebeğin temel güven duygusunu kazanmasını sağlamaktır. Bu süreç boyunca aile bebeğin bütün ihtiyaçlarını eksiksiz olarak karşılamalı, sevgi ve ilgisini asla kesmemelidir. Güven duygusunu kazanamayan bebek ilerleyen yaşamında güvensiz hissini çok yoğun olarak yaşamayabilmektedir. Bir buçuk yaşından itibaren üç yaşına kadar çocukta psiko-motor hareketleri geliştiği için çocuk bunları denemek ve bundan haz almak ister. 

Bu dönemde çocuğun karşılaması gereken ihtiyacı bağımsızlıktır. Bu dönemdeki bağımsızlık çocuğun hareketlerini ve vücudunu kontrol etmesi olarak değerlendirilir. Başarıyla bu dönemi atlatan çocuk yeterlilik duygusunu, kendine güvenini kazanmış olur. Başarısız olması durumunda utanç meydana gelecektir. Üç ile altı yaş arasında çocuklar  neler yapabileceğini keşfetmek isterler. Daha özgürce hareket etmek isterler. Çok fazla soru sormaya başlarlar. Bu durumda aile sabırla çocuğun sorularını cevaplandırmalıdır. Tekrar eden sorular olsa dahi. Düşünce ve hayal güçlerinde artma gözlemlenir. 

Merak gittikçe artmaya başlar. Kendi başına bir işi yapmak için çabalar. Girişimciliği artar. Bu dönemdeki girişimleri engellenir ve kısıtlanırsa çocukta suçluluk duygusu gelişir. 6-12 yaş okul çağıdır. Çocuk farklı insanlar ile iletişim kurmaya başlar. Ailesi dışına ilk defa çıkmıştır. Bu yüzden okul yıllarının ilk zamanlarında uyum sorunları gözlemlenebilir. Artık bireysel olarak hareket etmekten çok paylaşım içinde bulunur. Arkadaşlık ilişkileri önem kazanmaya başlamıştır. Bu dönemde çocuk başarılı olmak ister ve buna ihtiyacı vardır. Çocuğa yapabileceği sorumluluklar vermek ve başardığı işleri takdir etmek çocukta çalışkanlık duygusunun gelişmesine sebep olacaktır. 

Aksi durumda, takdir edilmediğinde veya kendisi aşacak sorumluluklar yüklendiğinde aşağılık duygusu oluşacaktır. 12-21 yaş aralığı ergenlik dönemini kapsar. Bu dönemde çocukluk ve yetişkinlik arasında birey gider gelir. Bir dünya görüşü, fikri, olaylara farklı bakış açıları geliştirmeye başlamıştır. Bedenindeki fizyolojik değişimlere uyum sağlamaya çalışır. Model aldığı kişi veya kişiler vardır. Kimlik duygusunu bu dönemde kazanması gerekmektedir. Birey bu süreci başarılı atlatırsa olumlu kimlik gelişimi yolunda önemli bir yol kat edecektir. Aksi durumda ise kimlik karmaşası ile karşı karşıya kalacaktır.

Eğitim ailede başlar. Çocuğun kişiliğinin gelişimi genetik faktörlerin dışında dünyaya gelmesi ile yani ailesini tanıması ile başlar. Çocuklar olmasını istediğimiz gibi değil yetiştirdiğimiz gibi bir birey olurlar. Aile bir toplumun geleceğine yön verecek bireyleri yetiştiren ana eğitim kurumudur…