Peygamber Efendimiz (S.A.V) son büyük fethidir. Mekke’nin fethi Peygamber Efendimiz Mekke’den zorlukla çıkarılmış ve Müslümanlara çok işkenceler yapılmıştır. Peygamber Efendimiz (S.A.V) Müslümanlar evlerinden, yurtlarından ayrılmak zorunda kaldılar. Müşrikler Allah’ın elçisini öldürmeye bile kalkışmışlardı. Bu yüzden Peygamber Efendimiz Mekke’den Medine’ye bin bir zorluklarla hicret etmiştir. Medineliler Peygamberimizi büyük bir coşku ve heyecanla karşıladılar. 

Kalpleri Allah sevgisi ve imanla doluydu. Peygamberimiz Medine’de büyük bir kardeşlik kurmuş Medine’yi yaşanabilir bir hale getirmiştir. Medine şehri huzur ve güvenilir bir şehirdi. Bunun böyle güzel bir şehir olmasının sebebi ise Peygamber Efendimiz Medine’yi güçlü bir şehir haline getirmiştir. Medine de birçok olaylar yaşamış ve savaşlar geçirmiştir. Dolayısı ile bu uğurda sadece İslam uğruna katlanıyordu. Peygamberlik vazifesini Allah yolunda Allah’ın izni ile yerine getirmeye çalışıyordu. Peygamber Efendimiz (S.A.V) ashabı ile birlik ve beraberlik kurmuş, Müslümanlığı diğer kabilelere de yaymıştı. 

Efendimiz güçlenmiş ve artık zorla çıkarıldığı yurdunu geri almak Mekke şehrini de İslam ile şereflendirmek zorunda idi. İslam uğrunda çok canlar yanmış ve çok şehit düşmüştür, Peygamber Efendimiz Mekkeli müşrikler ile Hudeybiye antlaşması yapmış ve Mekkeliler bu antlaşmayı bozmuş Müslümanlar cephesinde de hiçbir hükmü kalmamıştır. Müslümanlar için tam bir fırsattı, artık İslam Mekke de yayılacaktı. Peygamberimiz Hudeybiye antlaşması bozulduktan sonra Mekke’ye bir elçi göndererek ya şehit edilen Huzzalıların diyetlerini ödersiniz yâda beni Bekir kabilesinin himayesinden vazgeçmelerini belirtti. Mekkeli müşrikler bu tekliflerin iki sinide kabul etmeyip antlaşmayı yenilemesi için Ebu Sufyan’ı Mekke’ye gönderdiler. Peygamber Efendimiz bu antlaşmayı yenilemeyeceğin bildirdi ve Ebu Sufyan bu cevaptan sonra Medine’den ayrıldı. Peygamber Efendimiz (S.A.V) büyük bir gizlilik içinde sefer hazırlıklarına başladı. 

Peygamber Efendimizin en yakınındakilerin bile bu seferden haberleri yoktu. Peygamberimiz bu seferi çık sıkı takip ediyor ve yönetiyordu. Suriye istikametine bir grup çıkarttığı gibi yakınındaki birçok kabileyi de Medine’ye davet etti, uzak Müslüman kabilelerini ’de Mekke’nin yakınında toplanmalarını bildirdi. Peygamberimiz bu önemli sefer için Yüce Allah’a dualar ediyordu. Hatib bin Ebi Belta bu sefer hazırlığını Mekkeli müşriklere haber vermek istedi ve müşriklere mektup yazdı, bu mektubu bir kadın ile göndermek istedi. Peygamber Efendimiz bu durumdan Cebrail’ın (a.s) haber vermesi ile durduruldu. Peygamberimizin Hatib Bin Ebi Belta’yı affetti. Bunun üzerine şu ayeti Kerim nail oldu. “Ey İman edenler Benimde düşmanım sizin de düşmanınız olanları dost etmeyin siz onlara sevgi gösteriyorsunuz hâlbuki onlar size gelen hakkı inkâr ettiler. Rabbiniz olan Allah’a inandınız diye Resulü ve sizi yoldan çıkarıyorlar, eğer rızamı kazanmak üzere benim yolumda cihat etmek için çıktıysanız böyle yapmayın onlara gizli sevgi beslemeyin oysa ben sizin gizlediğinizi de açığa vurduğunuzu da bilirim. Sizden kim bunu yaparsa, mutlaka doğru yoldan sapmıştır.” (Mümtehine 1. ayet) 

Hicretin 8’inci (sekiz) yılı 630 yılında Ramazan ayının 10’uncu günü Hz Peygamber on bin kişilik ordusu ile yola çıktı, Mekke’ye yaklaştıklarında her birliğe ayrı ayrı ateş yaktırdı ve Mekkeliler bu durumun farkına bile varamadılar.

Peygamber Efendimiz (S.A.V) bu fetihten kimseye bir şey olmasını istemiyordu. Bu yüzden orduyu sıkı sıkı tembihledi bu tembihlemelere rağmen 2 kişi şehit oldu ve 13 müşrik öldürülmüştü. Peygamberimiz artık Mekke’ye girmiş dua ediyordu, hak geldi batıl yok oldu diyordu. Peygamberimiz bu günde rahmetiyle Mekkelileri affetti Mekkelilerin hepsi Müslüman oldular on bin kişi ile Mekke’de namaz kıldılar, Mekke’de ki bütün putları temizlediler, Mekke halkı Müslüman olmuş ve fetih gerçekleşmiştir. Allah İslam’ı bütün dünyaya yaymıştı Allah cümlesinden razı olsun, bizlere de İslam uğrunda fetihler yapmayı nasip etsin. Peygamber Efendimizin rahmetinden bizlere de nasip eylesin.

Selam ve Dua ile.