Yüce Allah varlıkların en şereflisi olarak yarattığı insanlara Peygamberler ve onların vasıtası ile göndermiş olduğu suhuf ve kitaplar ile iki cihan mutluluğunun yollarını göstermiştir, Peygamberler Allah’ın emir ve yasaklarını hem sözleri ile hem de davranışları ile insanlara açıklamışlar Allah’a kulluk konusunda onlara rehberlik etmişler insanlara yaşayışları ile örnek olmuşlardır.

Allah’u Teala yer yüzünde kesin sayılarını ancak kendisinin bildiği pek çok Peygamberler göndermiştir. Kuranı Kerimde açıklanmıştır ki o Allah’ın Resulü ve Peygamberlerin sonuncusudur bu ayeti kerime Hz Peygamber (S.a.v) ile birlikte Peygamberliğin sona erdiğini yüce Allah’ın artık bir daha dünyaya Peygamber göndermeyeceğini haber vermektedir.

Allah Resulü şöyle buyurmaktadır, Benimle benden önceki Peygamberlerin benzeri şu bir kimsenin benzeri gibidir ki o kişi bir ev yaptırmış binayı tamamlayıp süslemiş de yalnızca bir köşede bir tuğlası eksik kalmış bu durumda insanlar binaya girip gezmeye başlarlar ve eksik yeri görüp hayret ederek şu bir tuğlanın yeri boş bırakılmış olmasaydı derler, işte ben o tuğlayım ben Peygamberlerin sonuncusuyum onun rahmet olarak gönderilmesi ile karanlıklar yerini nurlu aydınlıklara bıraktı cahiliye devri asrı saadete dönüştü zulüm ve haksızlığın yerini adalet acımasızlığın ve katı kalpliliğin yerini merhamet aldı vahşette birbiri ile yarışan insanlar hassas kalpli ince ruhlu zarif kibar diğer kam insanlar haline geldiler.

O rahmet elçisinin gelişi ile düşmanlıklar unutuldu müminler arasında muazzam bir kardeşlik tesis edildi. Peygamberimiz gelmeden önce insanlar bütün ahlaki değerlerden uzaklaşmış küfür ve cehalet bataklığında bunalıma düşmüştü, bu manada ki cihan güneşi Efendimiz (S.a.v) in doğumu canlı cansız tüm varlıklar için özellikle de insanlar için ilahi bir lütuf ve ihsan olmuştur.

Kuranı Kerimde şöyle buyrulmaktadır andolsun ki içlerinden kendilerine Allah’ın ayetlerini okuyan onları arındıran onlara kitap ve hikmeti öğreten bir Peygamber göndermekle Allah müminlere büyük bir lütufta bulunmuştur. Halbuki daha önce onlar apaçık bir sapıklık içinde bulunuyorlardı.

Rahmet Peygamberi Efendimiz (S.a.v) Miladi 571 yılı 12 Rebiül Evvel pazartesi gecesi sabaha karşı Mekke de dünyaya geldi Babası Abdullah annesi Aminedir Babası Abdullah onun doğumundan 2 ay kadar önce ölmüştü dedesi Abdulmuttalip torununa üstünlükleri anılarak çok çok övülen anlamına elen Muhammed adını vermiş bu ismi neden koyduğunu soranlara ise umarım ki onu gökte hak yerde hak hayırla övsün annesi amine hatunda oğluna Ahmet dedi yüce Allah’ı üstün sıfatları ile öven ve ona çokça hamd eden kimse demektir.

Yüce Allah müminlere Hz Peygambere sevgi ve tazim göstermeyi emretmiş kendisinin de ona ne kadar değer verdiğini onun makamını ne kadar yücelttiğini hatırlatmıştır. Allah ve melekleri Peygambere çok salat eder meleklerin dua tekbir ve övgülerini ifade ederken Allah’ın salat etmesi gerek mahiyeti ve keyfiyetini tam olarak kavrayamadığımız sınırlarını kestiremediğimiz bir iltifat rahmet ve şeref olmalı.

Allah Peygamberine salat ve selam getirmeyi müminlere bir vazife olarak yüklemektedir. Resulü Ekrem büyük bir azim ve kararlılıkla görevini ifa etti veda hutbesinde buna insanların şahit olmasını istedi Allah ondan razı idi oda rabbinden razı olacaktı.