Maruf ve münker kelimelerine yüklenen bu geniş anlamlar doğrultusunda iyiliğe teşvik etme ve kötülüklerden sakındırma, uzaklaştırma şeklinde tercüme edilen emir bil maruf nehiy anil münker de çok geniş bir kapsamda düşünülmüştür. Kuran-ı Kerim'de dokuz defa tekrarlanan bu ifadenin herhangi bir söz veya fiille kayıtlanmaması, bu fikri desteklenmektedir.

İnananlara iyiliğe tavsiye edip kötülükten sakındırma erdemi aşılamaya gayret eden Allah Rasulü, bu vasfın iman ile olan ilişkisini vurgulamıştır. Bir kötülük gören kişi eli ile değiştirmeye gücü yetiyorsa, onu eli ile değiştirsin; buna da gücü yetmez ise dili ile değiştirsin; buna da gücü yetmez ise kalbi ile bu kötülüğe tavır koysun. Onu hoş görmesin ve bu da imanın asgari gereğidir, buyurmuştur.

Her fırsatta anne babaya, komşulara, bütün insanlara, hatta hayvanlara ve bitkilere, kısacası bütün mahlukata iyi davranmayı tavsiye eden Peygamber Efendimiz, Allah'ü Teala'nın müminlere her işte iyiliği emrettiğini bildirmiştir. Toplum içerisinde iyiliği tavsiye edip kötülükten sakındırmak görevinin, kimlerin, ne zaman ve ne şekilde yapacağı çok iyi bir şekilde belirlenmek zorundadır.

Yüce rabbimiz, iyiliği tavsiye edip kötülüğü önlemeye çalışacak kimsenin söylediklerini kendi hayatında yaşamasını istemiş, kendi hayatında uygulamadığı ve ileride yapamayacağı şeyleri başkalarının yapmasını talep edenleri yapması gerektiğini örnekler ile bildirmiştir. İyiliği tavsiye edip kötülüklerden uzaklaştırmaya çalışmada üslup çok önemlidir. Bu görevi yerine getiren kişiler, müjdeleyici ve kolaylaştırıcı olmalı, nefret ettirici ve zorlaştırıcı olmamalı, insanları hikmet ve güzel öğüt ile iyiliğe çağırmalı.

Günümüz Müslümanları da yaşadıkları topluma ve sosyal problemlere karşı kayıtsız kalmamalı, adam aldırma da geç git dememelidir, çünkü Müslüman komşusu açken tok yatamayacak kadar çevresine duyarlı olmayı telkin eder. Dünyanın herhangi bir köşesinde bir Müslüman'ın çektiği sıkıntıyı, herhangi bir organındaki sancı kadar yakından hissetmeyi öğütleyen bir dinin temsilcidir.