Tercih etmediği halde yerleştirilen (ler) kadar tercih ettiği halde yerleştirilemeyenleri de tartışsak…

Yeni öğretim yılı başlıyor. Hafta başında birinci sınıflar, sonraki hafta başında ise diğer öğrenciler sıralarına oturacak. Her yıl olduğu gibi bu yıl da eğitim öğretim konusunu tartıştık. Tartışmamızın merkezinde ise tercih sistemi ve bu sistemin aksayan yönleri yer aldı. Her zaman olduğu gibi bu tartışmamızı da marjinal örnekler üzerinden yaptığımız için genel görünümü yine gözden kaçırdık.

Bu yılki tartışmamızın marjinal örneği ise; Ermeni asıllı bir öğrencinin, İmam Hatip Okulu’na yerleştirilmesi. 

Her ne kadar marjinal örnek demiş olsak da muhtemelen sayı bir kişi ile sınırlı da değildir. Benzer durumlardan daha fazla sayıda öğrenci mağdur olmuştur ve tabii bu mağduriyet bir hatadır.

Fakat genelde olduğu gibi bu konuda da tartışmayı yapıcı yapmadığımız için başka birçok sorunu da gözden kaçırdık. Konuyu biraz da onlarca yıldır en önemli tartışma konumuz olan İmam Hatip Okulları ve tercih yaptığı halde bu okullara yerleşemeyenler üzerinden yapalım.

Rakamlar Milli Eğitim Bakanı Nabi Avcı’dan;

 359 bin, 15 okulluk listede İmam Hatip Okulu tercih eden öğrenci sayısı. 

159 bin, 15 okulluk listede İmam Hatip Okulu tercih eden ve yerleştirilen  öğrenci sayısı. 

  200 bin, İmam Hatip Okullarında okumak istediği halde yerleştirilemeyen öğrenci sayısı. 

94 bin, İlk tercihi olarak İmam Hatip Okulu olan öğrenci sayısı.

54 bin, İlk tercihi olarak İmam Hatip Okulu olan ve yerleştirilen öğrenci sayısı.

40 bin, İlk tercihi olarak İmam Hatip Okulu olduğu halde yerleştirilemeyen öğrenci sayısı.

2 bin, istemediği halde İmam Hatip Okullarına yerleştirilen öğrenci sayısı. 

Özetle; 40 binin öğrencinin ilk tercihi olmak üzere 200 bin öğrenci İmam Hatip Okullarında eğitim görmek istediği halde bir İmam Hatip Okuluna yerleştirilememiş. 

Şimdi sormak lazım; İmam Hatip’de okumak istemeyen Ermeni asıllı öğrencinin talebi haklı da okumak isteyen 200 bin öğrencinin talebi haklı değil mi?