Dünyaya gelen her insanın yaratılışında başkaları tarafından takdir edilme, sevme ve sevilme arzusu vardır.

Evlerin neşesi çocuklarımız, ebeveyn ve yakınlarının kendileriyle yakından ilgilenmelerini ister.  
 
Çocukların diğer ihtiyaçlarının yanında sevgiye de oldukça ihtiyacı vardır. Sevgi çocuğun kişisel gelişiminde büyük rol oynar. Bir fidanın su ihtiyacı gibi çocuk da sevgi görmek ister. 

Sevgi görmeyen çocuk, kendisini değersiz hisseder; belli bir zaman sonra hırçınlaşır. Psikologlara göre, “sevgisiz yetişen çocuk, konuşma özürlerine maruz kalabileceği gibi sadizm, altını ıslatma, itaatsizlik, anne ve babaya düşmanlık gibi ruh bozukluklarına yakalanabilir.”

Yine böyle çocuklar, büyüklere karşı düşmanca hareket ederler ve haşin, kırıcı, kavgacı, yalancı, hırsız, okul kaçkını olurlar. Hatta sevgisizlik, çocuğu intihara kadar sürükleyebilir.
 
 Peygamber efendimiz Hz. Muhammed, bir hadisinde, “Küçüklerimize şefkat göstermeyen bizden değildir” buyurarak, büyüklerden bütün çocuklara sevgi, şefkat ve merhamet göstermesini istemiştir. 

Peygamberimiz kızı Fatıma’yı çok sever, onu kendinden bir parça olarak görür, onu sevindirenin kendisini de sevindireceğini bildirirdi. Sevgisini ona göstermekten, açığa vurmaktan, hiçbir zaman çekinmez, bazen bu sevgisini “Annem babam sana feda olsun” sözüyle ifade ederdi.

 Bir defasında, torunları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’i kucaklayıp öptükten sonra “Allah’ım, ben bu ikisini seviyorum, sen de sev” buyurmuştu.
Başka bir zamanda da, Hz. Hasan için, “Allah’ım, ben onu seviyorum, Sen de sev. Onu seveni de sev” buyurmuştu. 

Peygamberimiz, sadece torunlarını değil, başka çocukları da sever ve onlara bu sevgisini gösterirdi. Meselâ efendimizin, çok sevdiği çocuklardan birisi Usame bin Zeyd idi. Usame radıyallahu anh, “Resûlullah beni bir dizine, Hasan’ı diğer dizine alır, sonra ikisini birden bağrına basar; “Ey rabbim, bunlara rahmet et. Ben bunlara karşı merhametliyim” diye dua ederdi. 

Her çocuğun sevgi dili farklı olabilir. Örneğin kimi çocuk öpülmekten, sevilmekten hoşlanırken kimi çocuk güzel bir sözden mutlu olur. Bu örnekler değişebilir. 

Anne ve babalar, bunu dikkate alıp çocuğuna ona göre davranmalı ve çocuğuna sevgisini göstermelidir. 

Çocuğuna her ebeveyn anlayışlı davranmalı onun kalbini kırmamalıdır. 
 
Birden fazla çocuğu olan aileler dikkat etmeli!

Ebeveynler, çocuklar arasında sevgide eşit davranmak, onların şahsiyetlerinin gelişmesi açısından son derece önemlidir. Aksi takdirde çocuk, kardeşini kendisinden çok seven anne ve babaya, hatta çok sevilen kardeşine düşman kesilebilir. Bu düşmanlık, hayatın bütün safhasını kuşatabilir. Bunun içindir ki, terbiyecilerin en güzeli olan Peygamber Efendimiz, gerek bir hak ve adalet olarak; gerekse, bir eğitim olarak çocuklar arasında eşit davranmayı tavsiye etmiştir. Bununla ilgili birkaç hadis şöyledir:

“Allah, öpmeye varıncaya kadar çocuklarınızın arasında adaletli davranmanızı sever.”
“Bağış ve ihsanda çocuklarınızın arasını eşit tutun.”
“Çocukların senin üzerindeki haklarından biri, onlara eşit davranmandır.”