Erkek bir birey olarak toplumda yaşanan cinayetleri şaşkınlıkla izliyorum. Genel af ve ceza indirimi ne zaman çıkacak diye toplum nabzı tutuluyor. Bir yandan cinayetler peş, peşe geliyor.

Kadın, erkek ya da çocuk herhangi bir kişi aile sorunları, dış etkenler v.b nedenlerden dolayı canını kaybediyor.

Cinayetin her türlüsü yaşanırken gece geç saatlerde veya gündüz gözüne yaşanan olaylar "biz ne zaman bu hallere geldik" diye sordurmuyor değil.

Diğer yandan insanların bu konuda ki düşünceleri sadece sosyal medyadan ibaret olmamalı. Örnek verecek olursak; Emine Bulut cinayeti bunun için uygundur.

Birkaç gün gündem oldu Emine Bulut, daha sonra futbol transferleri ve dolar v.b durumlar yerini aldı. Gelin görün ki; sosyal medyada cinayet üzerinden değerlendirme yaparak paylaşım yapan insanların yüzde 75'i herhangi bir insan yararına uygun dernek veya kuruluşa üye değil.

Bunu neden söylüyorum. Tepki sadece sosyal medyada kalmamalı. Maddi olarak destek olunamasa bile manevi olarak bu gibi yerlere destek verilerek ya da gönüllü olarak bizzat orada bulunarak insanlara yardımcı olunsa yeni güzellikler peş, peşe gelecektir.

Ama bu konuda Adalet Bakanlığının da üzerine düşen sorumluluklar bulunmaktadır. Mesela, Emine Bulut cinayeti Türkiye gündeminde tartışıldığı esnada, İstanbul'da otobüste kadına temas ederek "rahatlayan" (tabirce...) bir kişi serbest bırakıldı ve şuan dışarıda geziyor.

Şikayetçi olan kadının peşine takılsa sorumluluk alacak kimse yok. Sonra televizyonlara çıkıp "yetkili merciler gereğini yapacaktır" deniliyor. İş, işten geçtikten sonra cinayetin her türlüsü yaşanmış oluyor. 

Bu nedenle Adalet Bakanlığı ve vatandaşlarımız görünüm olarak değil, "fiilen" olarak insan cinayetleri ve insana yardım niteliğinde kurum ve kuruluşlara, derneklere üye olarak hizmet vermesi gerekmektedir. 

Rabbim, cinayet nedeniyle hayatını kaybeden vatandaşlarımızın ailelerine sabır versin.

Sürekli şehit veren bir ülke konumundayken, sürekli cinayet izleyen bir ülke konumuna geldik.