Günümüzde ahlaksızlık ile ilgili duyduğumuz ve gördüğümüz haberler aldı başını gitti. Namus yaşı artık kendini çok erken yaşlara çekti. 13- 14 yaşlarının başlarına gelen olaylardan utanır olduk. Davul bile dengi dengine sözü tarihlerde kaldı. Sadece sözde kalan gerçek yaşamda bir önem arz etmeyen söz oldu.

Eskilerde yaşanan ilişkiler o kadar kutsal o kadar değerliymiş ki şimdikilerle karşılaştırmak bile eskiye hakaret olur. O kadar masum bir ilişkinin meyvesini yıllarca süren aşkla almayan yoktur. Evlilik, evlilik olmaktan gurur duyar. Tam anlamıyla kelime anlamını yansıtır. Eskinin gönül bağındaki masumluk ve birbirine verilen değerlerin önemi ölçmekle bitmez. Ama şimdi ise seviyesiz ilişki bağları, denk olmayan bağlar derken ne rezil ilişkiler gündemde. 13 yaşındaki kızı kaçıran 75 yaşındaki adamı mı ararsın, evli adamların başka kadınlarla olan ilişkilerini normal karşılayanları mı ararsın, nikahtan öte yaşanan çirkinlikleri mi derken çağımız namustan yoksun bir yolda hızla ilerlemekte. Buna sevinen ve kabul eden kesim olduğu gibi nihayet karşı çıkan kesimde var. Aileler evlatlarına ahlaktan, örf, adetten, gelenek ve göreneklerden bahsetmesine rağmen yetişen yeni nesil bunlardan pek bir şey kaptığı söylenemez. Buna her gün haber bültenlerinde bil hassa şahit olmaktayız. Ne acıdır ki artık doğal karşılar hatta bu haberleri görünce sanki doğal bir şeymiş gibi kanalı bile değiştirdiğimiz oluyor. Ahlak yoksunu bir toplum olmak sanırım bir milletin başına gelebilecek en kötü şeydir. Yurt dışında ne kadar normal karşılansa da bizdeki Batı hayranlığı kesimi de normal karşılama yönünde yanına çekmekte. Ama bu kesim inanıyoruz ki az bir kesime hitap etmekte. Hala içinde vicdan ve ahlak yönünden zengin grup çokça var. Bu tarz haberleri görüp gözlerini kapatmakla, kulaklarını tıkamakla bu sorunlar hallolunmaz. Dündeki olaya kulak tıkadık, bugün kine de tıkadık peki yarın bizim başımıza

Gelmeyeceğinin garantisini kim verebilir? Empati yapmak toplumu güzelleştirir. Ve yaşanılır hal kılar. 13 yaşındaki kaçmalar ne kadar artsa da bunların önüne geçtiğimiz günler yakındır. Ailesinin en ufak sözünü kendine düşman bilen ergen kesimin evden kaçma haberlerini duymayan yoktur. Hatta bizzat şahit olanlar bile vardır. Bizler anne ve babalarımızın azarı, gerektiğinde terlik atması ve kızmalarıyla büyümüş bir toplumuz. Bunları yaşamayan çocukluk yaşadım diyemez, dememeli de. Çocukluk da alınan eğitim bizim geleceğimize yön verir. İyi bir aile terbiyesi alan bir kişi kolay kolay yoldan sapmamakta. Görülüyor ki bu tarz çirkin olaylarda hep geride kalmış bir aile sorunu, çocukları gözü önünde yaşanan anne- baba tartışmaları derken altında yatan sebepler var. Hiçbir olay sebepsiz olmadığı gibi bunun altında da yatan sebepler malum. Ne kadar namus meselesi gibi dile gelmesi zor bir konu da olsa altındaki sebeplere inmeli ve onlara çözüm bulunmalı. Tabi dışarı etmenler de büyük faktör. Buna engel olmak pek çok ailenin gözünden kaçmış olsa da bu konuda görev tamamen bireyim kendisine düşmekte.

Toplumumuzda yaşanan ve yaş sınırı aşağı seviyelere inen bu konularda ülke olarak utanç ve üzgünlük duymaktayız. Çünkü kimse evladının adını bu şekilde anılmasını istemez. Ve bunun için elinden geleni yapar. Biz örfe ve âdete, ahlaka, aileye önem ve değer veren bir toplumuz bu tarz konular ile savaşmak yine bizlere düşmekte. Kimse bana olmaz diye düşünmeden tamamen empati duygularıyla hareket ederse bir nebze de olsa azalmasına fayda sağlayabiliriz. Güzel günler görmek ümidiyle.