Dünyaya geldiğimiz andan itibaren, gözlerimizi açmadan önce bile hissettiğimiz, kokularını aldığımız, seslerini duyduğumuz ve gözlerimizi açtıktan sonra o güzel gülümsemelerine şahit olduğumuz ailemiz. Anne kelimesindeki sıcaklık, babanın kollarında hissettiğin güven, bir kardeşin sana şaşkınlıkla bakması, bazen kıskanması bazen eli kolu gibi sahiplenmesi, yani bir ailenin var olması, insan için hayattaki en büyük şanstır. İlk adımlarını atmaya başladığın zaman seni kollarından tutan bu insanlar aslında hayatının her noktasında o ilk adımlarını attığın an gibi senin kollarından tutmaya devam ederler. 

Bir bebeksin ve yeni yürümeye başlamışsın anne ve baban büyük bir heyecanla ama içlerinde incecik bir korkuyla seni izliyorlar. ‘’Ya düşerse? Ya düşer de bir yeri acırsa? Ya acıdan ağlamaya başlarsa?’’ gibi türlü türlü korku içeren sorular geçiyor akıllarından. Sen fark etmesen bile yıllar sonrada bu sorular hep ailenin akıllarında yer alıyor. Koskoca adam da olsan, yaşın kırka da dayansa, ailen senin için hep endişeleniyor. Böylesine derin bir sevgi yaşamak için insana umut verir. Hiçbir arkadaşın, hiçbir tanıdığın, hiçbir sevgilin seni ailen kadar benimseyemez ve onlar kadar sevemez. Sevgi içinde biraz korku barındırır ve o sevginin korkusu ailende yeterince vardır.

Duygusal bağların en kuvvetli olduğu mecra ailedir. Maddi ve manevi duyguların en yükseklere, zirvelere ulaştığı yer bazen annenin dizinde yatarken görülür, bazen baban saçlarını okşarken. İnsanın 80 yaşına bile gelse unutamayacağı birkaç anısı içinde kesinlikle aileden birileri vardır. Mesela babanın elinden tutup seni ilk defa okula götürmesini asla unutamazsın. Mesela annenin seni her aradığında telefonda ki o sıcak sesini asla unutamazsın. 
Her anında yanında olan, en ufak derdinde seni ötelemeden sana kucak açan, neşende senden daha çok sevinen, ağladığında sıkılmadan gözyaşlarını silebilen, sana en güzel şeyleri öğreten, bilgilerin en değerlilerini sana aşılayan öğretmenlerin, elinden tutan, hayat mücadelesinde seninle birlikte yorulmadan koşan, sen yorulduğunda seni sırtına alıp koşmaya devam eden, hep ama hep yanında olan ailen. Kolun, kanadın. Dünyaya katlanma sebebin. Hayat kaynağın. İyi ki dediğin en güzel varlıklar. Sahip olduklarımızın kıymetinin bilindiği en güzel zamanlara derken ve son olarak AİLE HER ŞEYDİR.