Karanfil şehit kanı
Ağla karanfil ağla
Ağla inlet meydanı
Ağla karanfil

Cavanlara kıydılar
Tanklar alta koydular
Kanım içip doydular 
Ağla karanfil ağla

Üzerinden otuz yıl geçti… Fakat acıları hala taptaze 20 Yanvar katliamının… Dünya bugün olduğu gibi yine sağır ve dilsizdi Türklere yapılanlara karşı. Tek millet iki devlet hakikatinin parçası Azerbaycan topraklarındaydı bu kanlı ve vahşi soykırım… Sovyetlerin yıkılmaya yüz tuttuğu dönemlerde, Azerbaycan’da bağımsızlık için ter döküyordu… Fakat içimizde hala yara olan Karabağ’ın, Ermenistan’a bağlanması bardağı taşıran son damla oldu. 9 Ocak tarihinde verilen bu karar Azerbaycan’da büyük tepkilere sebep oldu. Azadlık meydanında toplanan binlerce Türk Sovyet Rusya’nın bu kararını protesto ediyordu.

Hal böyle iken 19 Ocak’ı 20 Ocak’a bağlayan gece Azerbaycan ve Dünya Türklüğü en kara gecelerinden birini yaşayacaktı… Sovyet Rusya 25 binden fazla asker ve zırhlı araçlarla Azerbaycan’a girdi. Sovyet ordusunun üç gün boyunca süren katliamları Bakü’yü kana boyamıştı. Bu katliamın faturası ise gerçekten yürek parçalayan cinstendi. Sovyet Rusya bu katliamlar sayesinde bağımsızlığını isteyen diğer milletlere de mesaj vermek derdindeydi. 
Resmi rakamlara göre 133 Şehit, 611 yaralı, 800’ün üzerinde esir ve kayıp… Sovyet Rusya son günlerini Azerbaycan’da yaptığı katliamla da hazırlamış oldu. Bu katliamlar vesilesiyle bağımsızlık ateşi körüklenen Azerbaycan 18 Ekim 1991’de ay yıldızlı bayrağını göndere çekti.

Azerbaycan’ın bağımsızlık ve hürriyet mücadelesinde can veren kahramanları bir kere daha rahmetle ve minnetle anıyorum. Katliamları, soykırımları unutmanın tükenmek olduğu hakikatiyle tarihimizin kara günlerini hatırlamayı ve hatırlatmayı borç biliyorum.  Bizi her fırsatta soykırım yapmakla suçlayanların kanlı tarihlerine dönüp bakması gerekmektedir! 

Bu vesile yazımın başında paylaştığım Memmed Aslan’ın “Ağla Karanfil” şiirini besteleyip seslendirerek bu zulmü geniş kitlelere duyuran değerli sanatçı Hasan Sağındık Ağabey’e de selam ve sevgilerimi sunuyorum.