Değerli okurlar, bugün ki köşe yazımı tek bir konu üzerine kaleme almayacağım. Son günlerde toplu taşıma araçlarını sıklıkla kullanıyorum ve gözlem yapıyorum. Sonuçta sosyolojik bir  durum var ortada. Toplumun her kesiminden vatandaşlarımız ulaşım için bu araçları sıklıkla kullanıyor.Geçmiş yıllara oranla insanlar teknolojinin de etkisiyle, aslında farkında olmadan kendini yalnızlaşıyor. Toplum içerisinde kalabalık ortamlarda gezen yalnız bireyler ortaya çıkıyor. İşe gitmek  için bindiğim belediye otobüsünde tahmini 50 kadar insan vardı. Öylesine bir görüntü vardı ki dikkat kesilmemek mümkün değil. 50 kişinin 30'una yakınının elinde o meşur akıllı telefonlardan vardı. Kimi toplum kurallarına aykırı olarak bağıra bağıra telefonla konuşuyor. Kimi yüksek sesle müzik dinliyor. Kimi ise oyun oynuyordu. İnsanlar birbirleriyle iletişim kurmuyor. Yüzüne dahi bakmıyordu. Zaten toplu taşıma aracında nasıl davranacağız konusuna girmiyorum bile nede olsa hayatının her alanın da olduğu gibi burada da kuralları hiçe sayıyoruz.
TEKNOLOJİ EĞİTİMİ ŞART
Teknolojinin hayatımıza getirdiği kolaylıkları ve faydalarını inkar edemeyiz. Ancak biz ne kadar doğru kullanıyoruz. Sadece sosyal medya kullanıp, oyun oynamakla olmuyor. Son dönemde mobil cihazların gelişmesi ile birlikte farkında olmadan cihazların esiri olduk. Sabah elimizi yüzümüz yıkamadan sosyal medya sitelerine girip ne olmuş diye ilk oraya bakıyoruz. Çocuklarımızla misafirliği gittiğimizde çocuğumuzu susturmak için eline telefonlarımızı verip al kızım al oğlum oyun oyna diye uzatıyoruz. Çocuklarımız sokağa oyun oynamaya çıkmaz olduk. Çocuklar çocukluk heyecanını kaybetti. Böyle olunca tutkusu heyecanı eksik olan yeni nesiller yetişiyor. Hayatın her alanında teknoloji bilinçli kullanacak nesillere ihtiyacımız var. Temel eğitimlerimizden biride teknolojinin nasıl kullanılması gerektiği olmalıdır. Zira gelişmiş ülkelerde bu eğitimler ailelere ve çocuklara veriliyor.
**** **** **** **** **** **** **** 
BU YOLUN SONU ŞAMPİYONLUK OLSUN
Hafta sonunda Türkiye'nin futbol gündeminde çokta göz önünde olmayan bir maç oynadı. Hikayesi ve tutkusu oldukça yüksek bir maç. Bu mücadelenin adı ise diriliş mücadelesiydi. Spor Toto 2. lig Kırmızı Grupta şampiyonluk mücadelesi veren Ankaragücü, Sarıyer ile karşılaştı. Şampiyonluk yolunda kritik bir mücadele olan maçta Ankaragücü rakibini 2-0'lık skorla yenerek 3 puanı aldı. Böylesini önemli bir maçı stadyumdan takip etme fırsatım oldu. Ne yalan söyleyeyim maçtan çok stadı tıklım tıklım dolduran taraftarların şovunu izledim. Saha içine pek değinmeyeceğim. Şuna da belirtmeliyim ki teknik direktör İsmet Taşdemir'in öğrencileri şampiyonluğa olan inançlarını sahadaki mücadelesiyle fazlaca gösterdiler.
Bestelerden, atkılara, pankartlara kadar müthiş bir atmosfer vardı. Stadın etrafında maç havasına giriyorsunuz. Maça erken gelip stat çevresindeki taraftarlarla sohbet etme fırsatım oldu. Hepsinin heyecanı gözlerinden belli oluyordu. Ailesiyle birlikte gelen, başka illerden takımını desteklemeye gelen üniversite öğrencileri toplumun her kesiminden insan Ankara'nın en önemli markalarından olan 107 yıllık futbol kulübünün küllerinden doğuşuna şahitlik etmek için stadyuma koştu. Gişelerde biletler erkenden tükendi. Stadın etrafındaki köteciler,simitçiler ve çekirdekçiler maç atmosferine ayrı bir renk katıyorlar. Besteler söyleyerek bir yandan aldıkları köfte ekmekle karınlarını doyuran taraftarlar heyecanla maç saatini beklediler. 90 dakika hiç susmadan tezahüratlarla takımını destekleyen taraftarlar galibiyette bana göre önemli bir pay oynadı. Çünkü grup halinde değil birlikte hareket edip hep bir ağızdan takımlarına destek oldular. Umarım bu yolun sonu şampiyonluk olur. Ankaragücü'nün kale arkasında bulunan ünlü taraftar grubu Gecekondu'da bulunan bir pankart aslında her şeyi özetliyor. Pankartta şu ifadeler yer alıyordu, "Bu yıkık dökük hikayede şampiyonluk eksik çocuklar"