Bartın Amasra’da bulunan Maden Ocağında 14 Ekim Cuma günü saat 18.15 sıralarında eksi 300 kotunda patlama meydana geldi. Patlama sırasında mesaide olan 110 işçiden 58'i kendi imkânlarıyla kurtuldu.

Meydana gelen grizu maden patlamasında 41 işçi şehit oldu. Yüreklere ateş düştü. Kimisi yeni evliydi, kimisi nişanlı. İçlerinde 15 günlük bebeği olanı da vardı, düğün gününü bekleyeni de.

Patlamadan kurtulan işçilere baktım. “Ekmek parası” diyorlardı. Ekmek parası. “Üzüleceğiz, belki rüyalarımıza girecek, vefat eden arkadaşlarımızı hep hatırlayacağız ama burası bizim ekmeğimiz, yine çalışmaya devam edeceğiz.” diyorlardı.

Ekmek parası uğruna hayatlarını bu kadar tehlikeye atan bu gariban insanların maaşları, çalışma şartları ve tabii ki en başta iş güvenlikleri çok dikkatli bir şekilde arttırılmalı.

İnsanlara hayatlarının ekmek parası kazanmaktan ibaret olmadığı hissettirilmeli ve çeşitli imkânlar verilerek gösterilmeli.

Maden kazalarındaki ihmaller belirlenmeli ve ihmalde kastı bulunanlar en ağır cezalarla cezalandırılmalı, garibanın canının ucuz olmadığı bütün yetkililere gösterilmelidir ki maden ocaklarındaki herhangi bir can kaybı, insanların ihmalinden kaynaklanmasın. 

Maden şehitlerimizi rahmetle anıyor, yaralılarımıza şifa diliyor, acılı ailelerine yüce Allah’tan sabır diliyorum. 
Muhsin Yazıcıoğlu’nun defalarca dile getirdiği gibi hep şehit olunca alkışlanan Anadolu insanlarının her zaman değerinin bilinmesi gerektiğini ifade ederek yazımı sonlandırıyorum. 

Yüzü kömür karası, gönlü yürek yarası dolan bu insanlar için artık bir güneş doğmalı. 

Onlar bu güneşi çok hak ediyorlar.