Kimsesiz ve korumaya muhtaç çocuklar için 2012 yılından itibaren “Sizsiz Olmaz Var Mısınız?” sloganıyla ‘Koruyucu Aile Projesi’ başlatıldı ve yıllardır başarılı bir şekilde devam ediyor. 
***
Proje kapsamında çeşitli nedenlerle öz aile yanında bakımları sağlanamayan ya da sağlanmayan çocuklar, kısa veya uzun süreli olarak onlarla güzel ve mutlu bir günler yaşamak için toplumsal sorumluluk gösterebilen uygun aile ya da kişilere emanet ediliyor. Kimsesiz veya korumaya muhtaç çocuklarla  birlikte hayat yaşamaya başlayan kişiler, sorumluluğunu aldığı çocuk ve veya çocuklara en iyi şekilde bakmaya onları öz evladı gibi görmeye özen gösteriyor.  
***
‘Koruyucu Aile Projesi’ bir o kadar anlamlı ve örnek bir proje olsa da bazen dezavantajları da olabiliyor. Örneğin geçtiğimiz hafta bir koruyucu aile tarafından 5 yıldır en iyi şekilde bakılan küçük bir erkek çocuğunun biyolojik ailesi ortaya çıktı, sözüm ona o aile çok küçükken kendisinden vazgeçtikleri çocuklarını geri almak için mahkemeye başvurdu. Mahkeme, yıllardır koruyucu aile yanında çok iyi bakılan ve aile sevgisinin eksikliğini bu zamana kadar hiç hissettirmeyen  koruyucu aileden alınarak, yıllar önce çocuklarını sokağa atan biyolojik ailesine yani öz ama onu zamanında sokağa atacak kadar vicdansız olan ebeveynlere verilmesini hükmetti! 
***
Ve mahkeme kararı geçtiğimiz hafta uygulandı, çocuk 5 yıldır yanında kaldığı ve öz ailesi bildiği kişilerin yanından polislerce alınarak biyolojik aileye teslim edildi. O çocuğun koruyucu ailesinin yanından ayrılırken gitmemek için döktüğü gözyaşlarını tarif bile edemem. Bir baba olarak o anlarda için parçalandı. 
***
Doğal olarak benim de hem sitem etme hem de eleştirme hakkım doğdu. Sitemim burada ne koruyucu aile projesine ne de o duyarlılık sahibi koruyucu aileye. Ancak o masum çocuğu yıllar önce bırakan sonra da “biz geldik hadi gidiyoruz” diyen o biyolojik aileye ve o çocuğu mutlu yuvasından gözyaşları ile ayıran kararı veren hakime! Ne olursa olsun o can, sokağa ya da kimsesizliğe bırakılamaz. Eğer o cesareti kendinizde buluyorsanız çocuğun hayatını bir kez daha alt üst etme hakkınız öz ailesi olsanız da yok! 
***
O minik evladın ve onu öz çocukları gibi gören tırnağına taş değse yüreği sızlayan koruyucu ailenin psikolojisini bir düşünsenize... İnanın anlatılmaz. 
Onun için bazı eylemler sonuçlarına katlanarak yapılmalı. O vicdansız sözde ebeveynler kusura bakmasın ama o çocuklar yedek lastiği değil insan insan… Sorumluluk sahibi olmayanlar kişilerin birkaç yıl sonra o çocuğu yeniden yalnız bırakmayacaklarını nereden bilelim?
***
O anları izlerken çok üzüldüm. Buna benzer çokça üzücü olay yaşanıyor. İnternette ufak bir araştırmada bile buna şahit oluyorsunuz. Buna benzer üzücü olayların yaşanmaması, o çocukların hayatının bir kez daha yıkılmaması için TBMM’nin ivedilikle çalışma yapması gerekiyor.