Yaşlılar toplumun yakın tarihi, kütüphanesidir. 1945-1960 yılları arasında doğanlar. Başka bir toplum olacağız, Avrupalılaşacağız. İnancını engel sayanlarla, dur bakalım Almanya’da, Fransa’da, İngiltere’de vesselam olmak istediğimiz ülkelerde hanginizin dedesi var? Ağıtlarımız, şarkılarımız, türkülerimiz. O alıp götüren, derinliğinde mutlu olduğumuz tasavvuf müziği, hikayelerimiz hangisi Avrupa’da yaşadığımız destanların, kahramanlıkların, çilelerin, var olma, yurt edinme mücadelelerinin hikayesi.

Bir nesli çırılçıplak soyup, yeniden kendine uymayan, ya tamamen dar veya kullanılmayacak kadar bol, sömürü, yok etme, uyuşturma, emperyalist emelleri için kazanan kazanmamışsa öldüren Avrupa’nın neyi benimle ilgisi var. Atanın vatan topraklarını sırtlanlar gibi paylaşırken akıtılan kan deryasını unutmadık. Biz yaşatırız, paylaşırız, mazlumun yanında, yetimin, öksüzün yanında. Malın esas sahibinin emanetçisi olduğumuzdan benim diye kan dökmeyiz, sömürmeyiz. 

1945-1960 doğumlu yaşlılar dönüşümün, çilenin, güneşe doğru yürüyen, çilelerin insanları. Babaları, anaları köylü olduğu için inkarcıların, devrimcilerin, yeni bir nesil inşa edeceğiz diye şehirlere sokulmadı. Uğruna can verdikleri kutsalları ayaklar altına aldılar. Babalarının, dedelerinin, sessiz çığlığının çaresizlik ortamında yetişen filizler…

Bir yerde yanlış var. Köksüz, geleceksiz, bin yıllık tarihimizi inkar edip, varlığımızı, yaradılış sebebini inkar edip, köy enstitülerinde yeni modellerin tüyleri ürperten yok oluşun adımları karşısında ilk defa ne oluyor, biz böyle olamayız. Dedem, babam, ebem, anam başka söylüyor, başka yaşıyor. Onlar bize siz imalat hatasısınız ya geri köyünüze ya da değişime ayak uyduracaksınız diyenlere direnen biz 65 yaş ve üstü yaşlılar…Yokluğun, inkarın işgalcilerin sömürü çarkları arasından kurtuluş mücadelesini başlatan, lokantada çorba yediyse et yemiş gibi kürdanla dişlerini karıştıran, okula başlamasıyla birlikte evde başka, okulda başka anlatılan, yaşanan ortamlarda günlerce düşünen ne oluyor, nereye gidiyoruz diye inançlı vatan sevdalıları 65 yaş üstü yaşlılar. 

İhtilallerde itelenen kakalanan adam yerine konmayanlar, yokluktan hem çalışıp hem okuyanlar, sabır taşı 65 yaş üstü yaşlılarız. 

Çocukları Müslüman olduğu için Allah’ın emrine uygun inanç özgürlüğü vardır sanan ama okullara sokulmayan, ikna odasında bu kafayı değiştir diye gözyaşları arasında okul kapısından geri çevrilen, üniversitelerin bahçe duvarlarına kendilerini zincirle bağlayarak okumak istiyorum bir metre bezden korkanların, eğitime engel olanların  zulmünü çocukları ile birlikte yaşayan için için yanan, yeter yeter diye haykıran bir neslin babaları ya da dedeleri 65 yaş üstü yaşlılar.

Bağımsızlık mücadelesi vererek şehit olan Adnan MENDERES, Turgut ÖZAL’ın ağıtını yakan, gözyaşlarında yeşeren Sakarya Türküsü, Bayrak şiiri, Mehmet Akif’in İstiklal Marşı’nı okurken coşan çilelerin biteceğine inanan onlar sömürür öldürür, biz yaşatırız diye dünyaya yayılan ya da omuz veren durmak yok yola devam diyen 65 yaş üstüne bugünleri gösteren Rabbine şükreden yaşlılar…

Hazır kıta zor yürüse de geri kalmayan, unutulmaktan korkan, Peygamber sevdalıları Osman Gazi’nin, Fatih’in, Yavuz’un, Abdulhamid Han gibi atalarınızın torunları, yaşlılarıyız.

Yeni nesil vatan, bayrak, ezan baş tacı çaremiz, kılavuzumuz Kur’an diyen, geçmişi ile gurur duyan, geleceğin insanlık mimarı emin adımlarla yürüyen, durmayan, yeni nesil için dua ediyor. Var gücümüzle olduğumuz yerlerde neler yapacağını gösteren, dünya yeniden kurulurken devasa görevlerini idrak eden 65 yaş üstü yaşlıların çocukları yeni dünyanın inşasında görevlerinizi canla başla sarılarak zaferin sahipleri dik duran, diklenmeyen, durmayan yürüyün yaşlıların duası, desteği sizinledir.

Bu hafta yaşlılar haftası kutlanıyor. Biz bir hafta annelerini, babalarını, çocuklarını, sevdiklerini, yaşlılarını hatırlayan değil 12 ay 365 gün canlı yaşayan her günü birlikte yaşayan geleceğin insanlarıyız. 

Durmayan, yürüyen yaşlılarız.