Liberal demokrat söylemler, bütün dünyada büyük ölçüde işlevselliğini yitirdi ve genel olarak artık eskisi kadar rağbet görmüyor. Artık koruma ve bağımlılığa dayalı eski toplum sözleşmelerinin geçerliliğini kaybettiği ve toplumların özgürlüğe dayalı yeni sözleşmelerle yeniden bir toplum olma sürecine girdiği kritik bir dönemeçte etkisini büyük ölçüde yitiren liberal demokrat söylemler kendisine alan açmaya çalışıyor. Bunlardan en çok gündemde olan ise “Türkiyelilik”

Bir ara dayatılmaya çalışılan ancak kabul görmeyen Türkiyelilik, bugünlerde kasıtlı olarak yeniden gündeme getiriliyor. Başını birkaç yayınevi ve gazetenin çektiği Türkiyelilik furyası ve bunun bazı kesimlerce cansiperane savunulması ciddi bir problem teşkil ediyor. Artık bazıları Türk milleti demekten imtina ederek Türkiyeliler; Türk edebiyatı yerine ise Türkçe edebiyat demeyi tercih ediyor.

Bu garabeti savunanlar çeşitli sebepler sunsa da Türkiyelilik kavramının dayatılmasının tek sebebi var: Türk düşmanlığı. Aynı kişiler bir Alman’a Almanyalı, bir Fransız’a Fransalı demezken Türklere Türkiyeliler demekten hiç çekinmiyor.

Anadolu topraklarını kendine yurt edinmiş, bu toprakları kanıyla sulamış bu milletin ismi yüz-iki yüz yıldır değil kalu beladan beri Türk’tür. Türklük Batı’nın manevi ajanlığını yapan, ruhunu pazarlamış bazı aydınların anlayamayacağı kadar büyük bir şereftir. Türklük ne Anayasanın tanımıyla ne de herhangi bir beşerin tanımıyla sınırlandırılamayacak kadar ulvi bir kavramdır. Asırlar boyunca Türklerle kader ortaklığı yapmış, Türk’ün derdini kendi derdi bilmiş herkes Türk’tür. Türklük kafatasıyla değil şuurla ölçülür ve biyolojinin değil sosyolojinin konusudur. Batı’nın dayatmalarına karşı dik durmak, kültürel ve manevi değerlerini yaşatmak, dosdoğru özü sözü bir adam olmak Türklüktür. Mazlumun derdiyle dertlenmek, mazluma Yunus, zalime yavuz olmak Türklüktür. Afrika’nın ortasında doğmuş tek kelime Türkçe bilmeyen biri Türk olabileceği gibi Türkiye’de doğup da Türk olmayanlar “Türkiyeliler” de vardır.