2022 yılının Şubat ayına girdiğimiz şu günlerde, adeta kendimi sanki hiç 2000’li yıllara girmemiş gibi hissediyorum.

Bilime, teknolojiye, sanata ve kültüre en hızlı ulaştığımız dönemi yaşadığımız şu günlerde gündem sadece hainlik dolu… Hainlik derken başka kesimlerce yanlış anlaşılmasın. İnsanların birbirine karşı işlemiş olduğu saçmalıklardan bahsediyorum…

Klişe olacak ama açıp bir kitap okumamış insanda, sular seller gibi kitap okumuş insanlarda birbirlerine hain yaftası vurabilir olmuş. Kime göre neye göre? Ülkemizde nice başarılı kariyere sahip avukatlarımız, savcılarımız ve hakimlerimiz var iken; sosyal medya ve bazı medya gruplarının dili sadece “kim kime hain demiş” yaygaraları ile dolu…

Gerçekten bir Türk genci olarak, içerisinde bulunduğumuz durumu anlatabileceğim kelime bulamıyorum. Herkes birbirine “sen ne anlarsın” demeye başladı. Kimse birbirinin fikrine saygı duymaz hale geldi. Ama en çok “sen hainsin, sen şucusun sen bucusun” söylemleri arttı. 

Umarım kıyamet gerçekten yakındır. Kıyametin ne zaman kopacağını elbette Yüce Allah’ım bilir ancak, ben daha önce hiçbir yaşımda kıyametin kopmasını bu denli çok istediğim bir dönemi hatırlamıyorum. 

Sosyal medyada insanlar eski anılarını paylaşıp, ne güzel günlermiş diye sitemde bulunuyor. Peki eskisi gibi olamayacak ve oldurmayacak ne var? Toplumun geneline bunu yayamamış olmak mı? Yoksa bu durum biraz karışık mı? Yine içinden çıkılmayacak sorular silsilesi. Ama gel gör. Kimse bunu anlamıyor. Çünkü kimsenin birbirini anlamaya saygısı yok…