İnsanlar para, makam, mevki hırsından insan sevgisini unutmuş durumda.

İnsan’ların küçüğü yani çocuklar sevgiye şefkate ilgiye muhtaç  çocuklarımız son zamanlarda o kadar çok istismar görmekte ki canımız yanıyor içimiz sızlıyor ama elimizden çoğu zaman bir şey gelmiyor.

      Sokaklarda çalışan, dilenen, mendil satan kağıt toplayan çocukları görünce kendimin ve çocuklarımın ne kadar şanslı olduğunu düşünüyor ve ALLAH a şükrediyorum.

       Geçen pazartesi tesadüfen bir devlet yetiştirme yurduna gittim,  0-3 yaş   grubu çocukların kaldığı odaları gezdim duygu seline kapıldım ve şu anda aynı duygular içindeyim.

       O yavrular gözümün önünden gitmiyor, masum bakışları, sevgiye susamışlıkları aklımdan çıkmıyor. Aslında onlar diğerlerine göre daha şanslılar, çünkü onlara bakan onları seven önem veren birileri var. Gerçi hiçbir insanın kendi anası babasının yerini hiç kimse tutamaz ama ben orada gördüğüm annelere hayran kaldım ve çok kutsal bir görev yaptıklarını gördüm biraz da olsa burukluğum gitti. Sevinemedim ama yine de dua ettim kime mi! Devlet’e… Var olsun Devlet’imiz… Başında her kim olursa olsun ama devlet var olsun, o çocuklara verilen imkanlar olmasa ne olurdu, Bu bahtsız yavruların sonu kim bilir hangi vicdansızın eline düşüp hangi pis işlerinde kullanılacaktı.

       Pazartesi günü benim duygu seli günümdü herhalde, daha doğrusu son 5 günüm çok duygulu geçti. Geçen hafta gittiğimiz Gaziantep/Nizip gezimiz orada okuyan çocukların yoklukları ve sonra bu bahtsız yavrularla geçen bir günüm.

     En zoru ve en duygusal an’ı sizinle paylaşmak istedim.

     Özürlü kimsesiz çocukların rehabilitasyon bölümünde down sendromlu küçük kızımız ve ona kendi annesinin göstermediği şefkati gösteren bakıcı anne’si.

    Onların birbirine sarılışı ve anne’nin “ölürüm sana kuzum benim” lafları benim içime akıttığım gözyaşları, ne mutlu sana bakıcı anne… evimizdeki  iki çocuğa tahammül edemezken onlarca çocuğa bakmak ve o sevgi… ALLAH senden ve senin gibilerden razı olsun… ve o çocuğu terk eden vicdansız anne!!! Seni de kurban olduğum bildiği gibi yapsın seni ALLAH’a havale ediyorum…

     Ve sevgi evleri… bir ev konseptinde dizayn edilmiş… anne’ler hassas ve dikkatli, her kim vesile oldu her kim destek oldu ise bu işlere ALLAH onlardan da razı olsun.

     İnsanı  sevmek lazım Yaradan’dan ötürü. Gelin birbirimizi sevelim herkes birbirini sever ise savaşlar olmaz, çocuklar ağlamaz,  bütün çocuklar masumdur, masumlara eziyet etmeyelim.

     En çok üzüldüğüm ise çocukların çoğunun yetim değil, aileleri tarafından oraya bırakılmış olması. O çocuğun psikolojisini düşünün, Ailen tarafından istenmiyorsun.

     Ne olursa olsun insanlar kazandıklarına sahip çıkmalıdır. ALLAH her doğanın rızkını verir.

       ALLAH, masumların yar ve yardımcısı olsun, seven ve sevilen insan olmayı nasip etsin.

      Sağlıcakla kalın…