Samimiyetin lisanı yoktur. Ancak gözlerden ve tavırlardan anlaşılır. Doğallıktır, saflıktır, içten olma halidir. Günümüzde en çok ihtiyaç duyduğumuz, insanlarda arayıp bulamadığımız ifadedir, samimiyet.  
Uzaklara gitmemize gerek yok,  üzerine bastığımız topraklar bize samimiyeti en iyi şekilde anlatıyor. Aslında samimiyet imandan gelen bir olgudur. Atalarımız samimi olmasaydı vatanı kanları pahasına koruyabilir miydi? Ecdadımızın gücü ve inancı samimi duygularla birleşince ortaya karşı konulmaz bir güç çıkmış ve bu vatan kazanılmıştır. 
Bizim millet olarak kültürümüzde, söylemlerimizde hep bir samimiyet vardır. İnancımızda,  koyduğumuz kurallarda, hatta yapılan ikazlarda dahi bir samimi sesleniş bulunur. Peygamberimizin “Komşusu açken tok yatan bizden değildir” hadisi üzerinde biraz kafa yorduğumuzda bunun ne kadar güzel bir şekilde samimiyete davet olduğunu anlamış oluruz. “Kendinize yapılmasını istemediğiniz şeyi başkasına yapmayın” sözüyle empati vurgusu yapılmaktayken bunun da genel anlamda bir samimiyet çağrısı olduğunu görüyoruz. “Bırakmak istediğiniz gibi bırakın” derken bile bir samimiyet belirtisi ortaya çıkıyor. 
Biz böylesine samimi bir milletken nasıl oldu da bu kadar yozlaştık. Bencillik, riyakarlık nasıl oldu da böylesine moda oldu. Bankalara olan talebin artması bile geldiğimiz noktanın bir göstergesidir. İnsanlar arasındaki güvensizlik hat safhada. Adam kayırmanın artması, liyakatin rafa kaldırılması bile samimiyetsizliğin bir kanıtıdır. Acı olan bundan kurtuluşun mümkün olmamasıdır. Ben bu düzene alet olmayacağım diyen insanlar da dolaylı olarak kendini burada buluyor. Kapitalist sistemin bu doğrultuda kurulması muhalifleri de sistem içerisinde eritmekte ve asimile etmektedir.
Kültürel yozlaşma olarak karşımıza çıkan yeni dünya düzeninde insan ilişkileri de olumsuz etkileniyor. Hayırlı bir iş olarak dillendirilen evlilik, türlü izdivaç ve magazin programlarıyla eğlenceye dönüştürüldü. Evlenmek için asıl kriterler olan karakter uyumu, samimiyet, karşılıklı sevgi-saygı bir kenara bırakılıp tamamı ile görsellik ve maddi değerlere kaydı. Bunlara her gün aşırı şekilde maruz kalan genç kızlarımız da ister istemez etkileniyor. Her şeyi kameralar karşısında yaşayan fenomenler toplumda samimiyetsizliği feci şekilde tetikliyor. 
Mehmet Akif Ersoy’un şu dizeleri günümüzdeki samimiyetsizliği anlatmaya yetiyor;
Aldanma insanların samimiyetine, 
Menfaatleri gelir her şeyden önce.
Vaad etmesiydi Allah cenneti, 
O’na bile etmezlerdi secde.
***
Ülkemizin doğu bölgeleri tüm mahrumiyetlerine rağmen samimiyet yönünden cömert olarak bilinir. Bu doğrultuda çeşitli hikayeler anlatılır ve insanlığın en saf hali hafızalarda yer bırakır. Doğunun samimiyeti birkaç edebi esere ilham kaynağı olmuştur. Nice hikayeler, şiirler, sinema filmleri bizlere hep arzu ettiğimiz doğallığı aktarmıştır. Günümüz tüketim toplumundaki sabun köpüğü gibi gelip geçici ve doğallıktan uzaklaşma hali doğu insanını da etkilemiş görünüyor.
Yakın zamanda kamu görevlisi olarak Güneydoğu’da küçük bir kasabaya yerleşen dostumun anlattıkları doğu kültüründeki samimiyet erozyonunun açıkça ortaya seriyor. Her şey bize anlatılan hikayeler kadar saf değilmiş meğer. Belki de o hikayeler artık tarihe kaynak olacak. Çünkü orada yaşananlar artık bize samimi gelmiyor.
Doğu insanında uzakta geleni tanrı misafiri kabul eden, baş tacı yapan, insanları önyargılarından utandıran o müthiş samimiyet gitmiş, onun yerine ötekileştiren, şüpheye düşüren, adaptasyonu zorlaştıran bir samimiyetsizlik hali belirmiş. Oysa samimiyet tüm eylemleri onurlu ve güzel kılar.  
Ne güzel söylemiş Bülent Usta;
Benim ülkem biraz Doğu’dur biraz Batı’dır.
Doğulu gözüyle bakarsan Doğu’nun bittiği yerdir.
Batılı gözüyle bakarsan Batı’nın bittiği yerdir.
 Bitiktir.
Herkese göre ötekidir, öteki olmak zordur.