Bir zamanlar diyerek söze başlayacağım. Çünkü o zamanlar geride ama hasreti içerimizde kaldı. O günleri bize hasret kılan belki kader belki de bizim vefasızlığımız...

Dün ‘’Kanımız aksa da zafer İslâm’ın!’’ diyen, ‘’Çağrımız İslâm’da dirilişedir!’’ diyerek haykıran, bunu lafta bırakmayarak, Muhsin Başkan’ın deyişiyle ‘’Ülkücü Gençlik ölecek, İslâm güneşi sönmeyecek!’’ sözünün vücut bulup, her köşe ardında kirli pusularla can veren Ülkücü Gençlik…

Hani, Seyyid Ahmed Arvasi Hoca’nın ‘’ Ve tarih bir gün, acz içinde kıvrana kıvrana şehadete susamış bir ülkücüden daha müthiş silahın keşfedilmediğini yazmak zorunda kalacaktır.’’ diyerek not düştüğü gençlik.

Ozan Arif’in, Çile ile pişerek, yorulmadan koşarak, Eylülleri aşarak, bu gelen bizim gençlik dediği…

Sahi ya, ne oldu bize?

Bir zamanlar ‘’bir biz vardık cihanda bir de küffar’’ şuurunda , küfrü aşağılayıcı, alnı pak, kafası zehir, duasını dilinde, şehadeti koynunda besleyenlerdendik.

 Yamyamlar bile hür, Türkler neden hâlâ esir diyerek bağırınca, kıta aşardı sesimiz, sahipsiz ırkdaşlarımız duyardı da tebessüm ederdi. 

Çeçenya’dan minnet dolu mektuplar gelirdi hani toprağına şehitler bıraktığımız, kanımdanmışçasına muhabbet duyduğum Çeçenya’dan.

Sahi ya ne oldu bize?

Günlük siyasetlerde gerçek davamızı mı kaybetttik? 

Bir yanımız önder putlaştırırcasına, yanlışına yanlış, doğrusuna doğru diyemeden, sapıttı mı? 

Birbirimizi yiye yiye küçük balığa yem mi olduk?

Mahkeme salonunda Hakim ‘’Ülkücü kimdir?’’ diye sorduğunda:

- Vahiyden almış olduğu değerleri hayata taşımaya çalışan, kendi istikbalinin üstünde bu aşkın değerlerini savunan insandır.

En büyük Ülkücü kimdir? diye hâkim devam edince:

- Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v)’dir. Diye yanıtlayan Muhsin Yazıcıoğlu’nun, o gün duyduğu heyecanı, biz bugün duyabiliyor muyuz?

Evet, kardeşlerim. Açalım gözümüzü, dinleyelim vicdanımızı.

Galip Erdemlerin, Seyyid Ahmed Arvasilerin, Dündar Taşerlerin, Osman Yüksellerin ortaya koyduklarına neden bir zerre dahi olsun bir şeyler eklemeye çabalamıyoruz? 

Neden o iman, aksiyon ve aşk dolu eserlerden yeteri kadar faydalanamamanın acizliği içerisinde kıvranıyoruz? 
Şimdi düşünme vaktidir. 

Bizlere ne olduğunu, neden bu kadar rahat olduğumuzu, umursamaz olduğumuzu düşünme vaktidir.