Her peygamber gerek insani duruşu gerek rollerini hayata geçirme biçimi ile asırlara örnek olmuş çağları, toplumları değiştirip zamanın çok ötesinde bir medeniyet inşa etmişlerdir. Peygamberler, her yaş gurubundaki insana ve toplumun her kesimine iyi, dürüst ve ahlaklı bir insan olmayı öğütlemişlerdir. 
Peygamberler çocuk gelişimine, çocuğun ailede ve toplumda iyi bir şekilde yetiştirilmesine ve çocuklara karşı davranışlara ayrı bir önem vermişlerdir. Peygamber efendimiz Hz. Muhammed'in bu konuda herkese örnek olacak öğretileri mevcuttur. 
Bu günlerde Peygamberlerin çocuk eğitimi metotları ile ilgili kaleme alınmış bir kitap okuyorum. "Peygamberlerin Çocuk Eğitimi Metotları- Fıtrat Pedagojisi" kitabının yazarı Uzman Pedagog- Yazar Hatice Kübra Tongar. Herkese tavsiye ediyorum. "Nasıl çocuk yetiştirmeliyiz?" sorusunu peygamberlerin davranışları üzerinden anlatıyor yazar. Kitabın son bölümünde ise 'Peygamberlerin çocuk eğitimin metotları' maddelerle özetlenmiş. 
Çocuklarınızın eğitimi konusunda size yardımcı olacak 'Peygamberlerin çocuk eğitimin metotları' şöyle: 
1- Peygamberler söyledikleri hakikatleri bizzat yaşayarak hayatlarıyla göstermişlerdir.
2- Çocukları hayatın dünyanın ve cennetin süsü olarak görmüşlerdir.
3- Çocukların yapamadıklarını değil yapabildiklerini nazara vermişlerdir
4- Çocuğu kirli günahkar pis saymayıp tam tersi ahsen-i takvim kıvamını bozmamaya gayret etmişlerdir dini yükümlülükleri yavaş yavaş, basamak basamak bir sistemle öğretmişlerdir. 
5- Öğretmede orta yolda durmaya ve insanları bıktırmaktan uzak durmaya riayet etmişlerdir.
6- Öğrenenler arasındaki kişisel farklılıkları göz önünde bulundurmuşlardır, fıtrata saygı göstermişlerdir kimseyi değiştirmeye çalışmamış Allah'ın yarattığı haliyle insana değer ve kıymet vermişlerdir karşılıklı konuşma ve soru cevap şeklini kullanmışlardır.
7- Yanlış düşünceyi söküp atmak ve gerçek doğru bilgiyi net bir şekilde muhatabın kafasına yerleştirmek için akli ölçüleri kullanmışlardır muhataplarına soru yöneltmiş böylece onların zeka ve bilgi seviyelerini ölçmüşlerdir.
8- Mukayese ve örneklendirme metodunu kullanmışlardır, benzetmeleri ve halk arasında bilinen örnekleri kullanmışlardır, anlattıkları hususu elinde herhangi bir şey ile yere ve toprağa çizerek bizzat göstermişlerdir.
9- İletişimde sevgi saygı ve ilgi denklemini kurarak muhataplarına değer vermişlerdir.
10- Çocukları sevmişler ve sevgilerini söz ve hitapları ile göstermişlerdir. Evlatlarına dair imtihanlarında sabır etmişler her şeyin Allah'tan olduğuna iman etmişlerdir. Çocukların sorularına eksik ve fazla olmadan cevap vermişlerdir 
11-Çocuklara güzel isim vermiş onları güzellikleriyle öne çıkarmışlardır. Latife ve şaka yoluyla öğretmeyi tercih etmişlerdir.
12- Çocuklarla oynamışlar, oyunu çocuğunun dünyasına giren bir anahtar olarak görmüşlerdir.
13- Çocuğun fikrini düşüncelerini ve duygularına saygı göstermişlerdir eş seçiminin ebeveyn seçimi olduğunu bilerek temiz bir soydan evlenmişlerdir
14- Çocuklara kızmamış, bağırmamış, dövmemiş, ceza vermemişlerdir. Terbiye edicinin Rap olduğunu bilip çocukla Allah arasında perde olmamışlardır.
15- Çocukları helal yedirmiş, giydirmiş, israfın her türlüsünden uzak durmuşlardır. Çocukların ağlamasını, üzülmesini istememiş bulundukları ortamda çocuklara pozitif ayrımcılık uygulamışlardır çocukları hayatın içinde tutmuş yetişkin dünyanın gerçeklerini onların seviyesine inerek izah etmişlerdir. 15- Yanlış davranışları karakterle özdeşleştirmemiş aksine kötülüğün nefisten olduğunu söyleyerek kişiliği kötüden muhafaza etmişlerdir eleştiri yargılama etiketleme gibi negatif disiplin metotları yerine teşvik etme ödüllendirme onore etme gibi pozitif disiplin metotlarını tercih etmişlerdir. 
16- Çocukların sahibi gibi değil Allah'ın emanetlerinin şahidi gibi ebeveynlik yapmışlardır.
17- Sorunun cevabının muhatabı utandırma ihtimali olan hususlarda önce nazik bir hazırlık süreci hazırlamış ve soruyu öyle cevaplandırmışlardır.
18- Dini konularda eğitimin kal diliyle değil hal diliyle olduğunu göstermişlerdir.
19- Çocukları için bolca dua etmiş, hiç kimseye beddua etmedikleri gibi özellikle çocuklara katiyen beddua etmemişlerdir.
20- Dualarının kıblesini dünyaya değil ahrete doğru çevirmişlerdir.
21- Mükemmel olmaya çalışmamış yeterince iyi dengesinin ayarını korumuşlardır. 
22- Bütün peygamberler çocuklarını son ana kadar eğitmiş ve onlara nasihatlerde bulunmuşlardır. Sürecin kendilerinden sonucun Allah'tan olduğunu bilerek Rablerine teslim olmuşlardır.