Gündem öyle bir hal aldı ki; hemen, hemen her gün müzisyenlere saldırılar düzenleniyor. Eğlenip güleceğimiz yerde, mutlu olup keyif çatacağımız yerde “sanata ve müziğe” nasıl böyle bir hale geldi diye üzülüyoruz. Oysa hepimizi tek bir ortak noktada buluşturacak olan “sanatın ve müziğin” ta kendisi olduğunu unutuyoruz.

Seçim ve ekonomi tartışmaları tüm hızıyla devam ederken, düşünceler ve fikirler birbirine girerken, “sanata ve müziğe” olan saygımızı kaybediyoruz. Ne kadar üzücü bir durum olduğunu başlık üzerinde de belirttiğim şekliyle görebilirsiniz.

İnsanlarımızın mutluluğu ve heyecanları bize haram mı geliyor anlamıyorum ama yapılanların hiçbiri doğru ve doğruculuk payı olmayan bir vurgu. Yazık demekten kendimi alamıyorum. Bir yazar kitap yazar, ne yazmış saçma sapan derler. Bir müzisyen şarkı söyler, ne söylüyor ses yok derler. Bir gazeteci haber yapar, yalan bu kendinden haberi yok derler

Oysa kültür ve sanatın her zaman “mihenk” taşı olduğunu unutur “sadece ve sadece” konuşur dururlar. Ama konuşup, saygı çerçevesinde tartışmamız gereken konular varken; saldırı olarak nitelendirdiğimiz çözümü basit sayıyor ve bu basitliğe göz yumuyoruz.

Ağır yaptırımları olmadığı sürece, insanlar birbirinin fikrine saygı duymadığı sürece, biz insanlar olarak “insanlığımızı” unuttuğumuz sürece gideceğimiz tek yer sadece ve sadece “mezar” olacaktır.

Ölü bedenlerimize sığacak tüm bu ağır yükün elbette bir karşılığı olacak ancak, bu dünya için çözüm bu olmamalı. Dış Dünya’ya baktığımızda insanlar neler ile uğraşıyor derken, kendi yaptıklarımızı gözümüzün önüne getiremiyor ve birbirimizi üzmekten başka bir “çözüm” de bulamıyoruz.

Umarım bu saldırılar son olur, terör saldırıları ve infaz haberlerini okurken, nasıl içimiz parçalanıyor ise; müzisyenlere yapılan saldırılara karşı da aynı direktiflerle ve aynı doğrultu da bakmamız gerektiğini düşünüyorum.

Bu Dünya hepimizin diyorsak, sahip çıkmasını bilmeliyiz. Ot gelip, ot gitmememiz gereken o kadar güzel olaylar ve şahit olmamız gereken o kadar güzel manzaralar var. Biz gidiyoruz kaos ve gürültüye kendimizi sokuyoruz.

Umarım bir çözümü olur. Ama umarım olur. Çünkü bugün müzisyene saldırı yapılırken; yarın kültüre ve sanata atılacak her bir tokat, içinden çıkılamayacak bir hal alacak. Korkum budur.