Anthony Smith, doğal ve modernin arasında yer alır, ikisini birleştirmeye çalışır “ulustan önce ‘ethnie’nin analiz edilmesi gerekir.” der. Her ulus özsel olarak bir ethnie barındırır ve bu ethnie yunancada karşılaştığımız "ethnos"tan gelir. Bu kavramlar aslında biyolojik farklılıklardan ziyade kültürel farklılıklara odaklanır. Ulusları bir araya getiren şey kültürdür. Ethnie bir tarihsellik barındırır. İnsanları birbirine bağlayan geçmiştir. “Umutlarımız atalarımızın arkasında yatar.” 

Anthony Smith'e göre uluslar ikiye ayrılır; İlki “teritoryal ulus”tur. Coğrafi olarak belli bir toprağa, yasallığa, vatandaşlığa(eşitlik ve aynı haklar) ve ortak kültüre dayanır. İkincisi “etnik ulus”tur. O da folka(mitsel, destansal unsurlar), popülizme, gelenek ve göreneğe(aynı modern devletin içinde farklı uluslar yaşayabilir, bunlar farklı gelenek görenekleri inanabilirler) dayanır.

A. Smith, her ulusun bir etnik kökeni olduğunu düşünmesine rağmen ulus kavramından hareket etmesinin sebebi şöyle açıklanır; etnik kökenler, insanları bir araya getirmek için güzel bir motivasyon kaynağı olabilir fakat tahayyül ettikleri geleceği sağlama konusunda yetersizdir. Çünkü etnik kimlikler küçük yapılar olduğu için ulus kurgusuna ihtiyaç duyar. Etnik kimlikler daha büyük uluslarda iyi, özgür ve eşit yaşamak için bu uluslara mensubiyet duymaya rıza gösteriler. 

Bu anlamda insanları birbirine bağlayan şey buradaki geçmişleri olacaktır. Ulusu tanımlamak için tek bir model yoktur. İster doğal ister modern olsun ulus devletin içinde sürekli tanımlanır ve yeniden inşa edilir. Ulus meydana getirmek için en önemli işlev milliyetçiliktir. Bir şuur oluşturma, insanları ortak bir düşünceye kanalize etme düşüncesi her zaman bir ideolojiye ihtiyaç duyar. Bu ideoloji klasik ideolojiler olmak zorunda değildir. Bu ideolojiler, ulus devlet yapılanmasında, anayasal süreçte ve halkın rıza göstermesinde önemli rol oynar. 

Tüm bu görüşlerden hareketle ulus için değerlerini yaşanılan zamandan ziyade geçmişten alan, ortak değerlere sahip, birlikte acı çeken, birlikte sevinen, birlikte umutlanan, milli şuur içerisinde milli dayanışma güden, geçmişte buluşan, gelecekte de birlikte olmak isteyendir diyebiliriz. Varlığının oluşması veya devamı için devletler muhakkak bir ulusa sahip olmalıdır. Devleti bir insan vücudu gibi düşündüğümüzde ulusu kalp yerine koyabiliriz. Kalp olmadan bir insan ne ise devlet de ulussuz ancak o kadardır.