Hayvanlar ile beraber yaşamak onlarla yaşam alanlarını bölüşmek toplumda bunun eğitimi konusunda büyük bir eksik olduğunu maalesef görüyoruz. Hâlbuki Osmanlı Devleti’nin şehirlerde en verdiği konulardan birisi de buydu. Mutlaka her yapılan binanın bir köşesine kuşlar için su yerleri yapılır çeşmelerin bir kısmı mutlaka sokak hayvanlarına ayrılırdı. Dahası sokak köpeklerini beslemek ve onlara yiyecek tedarik etmek için ‘Mancacılık’ mesleği bulunmuştu. Kendiniz beslemek istiyorsanız oradan malzeme alırdınız istemiyorsanız ücret karşılığı sizin için hayvanları beslerdi. Osmanlı döneminde İstanbul’da köpekler hayli özgürken o döneme ait hemen hemen fotoğrafta köpekler görünüyor. 

ŞUAN DEVAM ETSE NE OLURDU?

Şuan düşünüyorum da bu mesleğin günümüzde uygulandığını barınaklar bu konuda birçok benzer iş yapıyor ancak kapalı alanlarda yaşamaları bu duruma ters düşüyor. Meslek uygulansa ne olurdu? Çöplere yemek dökenler bu kişilere verir ziyan edilen yemek bir canlının boğazından geçerdi. Ne olurdu? Osmanlı’dan günümüze kadar bir geleneğimiz devam etmiş olur ve övünç kaynağımız olurdu. Dünyaya bakın biz yüzlerce yıldır bunu yapıyoruz derdik. 
Toplum bu meslek sayesinde daha çok bilinçlenir o hayvanlara eziyet haberleri ortaya çıkmazdı. Hayvan insandan insan hayvandan razı gelir birbirine zarar vermezdi. Aralarında kavga biter beraber yaşamayı öğrenirlerdi. 

BERABER YAŞAM İÇİN EĞİTİM GEREKLİ 

Günümüzde maalesef köpekler sokaklarda bilende besliyor bilmeyen de ayrıca hayvana yaklaşım tamamen bilinmez şekilde. İnsanlar ve hayvanlar beraber yaşamayı öğrenmedikçe karşılıklı birbirlerine zarar verecekler. Tek çözümümüz hayvanları alıp bir yerlere atmak hapsetmek değil beraber yaşamayı öğrenmek. Burada belediyelere çok büyük görev düşüyor bugüne dek hayvan toplama, barınaklara hayvan doldurma yerine insanları nasıl yaklaşmaları konusunda eğitselerdi eminim çok daha iyi sonuç alırdık. Örneğin çiy et verilmemesi, hayvanlara saldırgan şekilde yaklaşılmaması gibi.