Bir mıh gibi kazınmışsın milletin çelik iradesine,
Kahramanlık türkün yayılmış yedi düvele, her yere.
Dillere destan şanına kim karşı çıka, kim karşı gele?
Sen ki bir abidesin gönüllerde ey aziz Çanakkale.

Gölgen koyudur, garptan şarka, cenuptan şimâle.
Dalıp gidiyor seni bilen ürpertici bir hayâle.
Dün sana göz koyan akıllılar bugün deli divâne.
Sen ki bir ruh-i mücerretsin ey garip Çanakkale

Heybetin geniş, tarihin derin, nâmın yüce,
Düşmanların gönüllerinde olmuşsun gâile.
Zamana sığmıyorsun ne gündüz ne gece,
Sen ki bir efsanesin ey bahtiyar Çanakkale.

Küffâr bilsin, fayda etmez seni eli geçirmeye,
Ne bir tuzak, ne bir düzen, ne bir hile…
Bu millet hazır uğrunda canını feda etmeye,
Sen ki bir aşk-ı müdafaasın ey sevgili Çanakkale.

Mehmetçik bağrında yatıyor, diridir bize göre,
Mehmetçiğin olduğu yer hem ferah hem şahane,
Mehmetçik diriyken uyumak haram olsun bize…
Sen ki o Mehmet’le birsin ey mübarek Çanakkale.

Bu vatan evladı bekçidir kapının önünde,
Bir emirle koşar gider ölmeye, öldürmeye.
Serdengeçtilik bizim işimiz, emir gelse daha ne?
Sen ki yiğitliğin payitahtısın ey kadim Çanakkale

Türk’ün cengini gören melekler hayrette,
Tepelerinde dalgalanan al bayrak nöbette,
Mehmetçik afiyet bulmuş şerbet-i şehadette,
Sen ki bir naif bir şölensin ey latif Çanakkale.

Truva’dan Roma’ya, Roma’dan İslam beldesine,
Yaşayıp gelmişsin dur duraksız bugüne,
Yarınlar için savaşmak hakkındır, kime ne!
Sen ki çetin bir alp erensin ey gazi Çanakkale.

Bilesin, Türk gençliği izinde, her dâim peşinde,
Güç buluyoruz taptaze, Allahu Ekber deyişinde,
Isınıyoruz her mevsimde, o kan rengi güneşinde,
Sen ki bir hoş sedasın, ey güzel Çanakkale.

Sözün bittiği yerde tüm söylenenler bahane,
Savaş zamanı meydanlar canhıraş virane,
Dönerse dönsün gönüller dikenli güllere,
Sen ki barışın başlangıcısın ey büyük Çanakkale.