Türkiye çok kritik bir süreçten geçiyor. Onlarca yıldır kan akıtılan, kimilerinin Kürt sorunu, terör sorunu, doğu sorunu, kimilerinin ise özgürlük, hak, adalet sorunu dediği bir sorunu çözmeye çalışıyoruz. Birçok ulusal ve uluslar arası aktörü olan böylesi bir sorunu hele bir de Ortadoğu bu kadar karışıkken çözmek haliyle sancılı oluyor.

Özetle durum şu; Bir yanda kanayan bir yarayı kapatmaya çalışan ve bunun için her şeyi göze aldığını söyleyen bir hükümet, diğer yanda ise iki yıldır yaşanan kardeşlik ortamıyla kabuk tutmaya başlayan yarayı kanatmaya çalışan güçler.

Her şey, “Analar ağlamasın” sloganıyla başlamıştı. Buluşulan en asgari müşterek olan bu slogana kimsenin bir itirazı yoktu, olması da beklenemezdi. Çözüm süreci de bu asgari müşterek üzerinden başladı.

Gelinen aşamada ise bugün sinirler gergin. Silah, kan, acı, ağlayan analar görmek istemeyen ve toplumun çok önemli bir çoğunluğunu oluşturan her iki tarafın kitlesi de tedirgin bir bekleyiş içerisinde. İnsanlar her an her şey olabilir diye beklerken hem içeriden hem dışarıdan birileri de ellerini ovuşturarak süreci takip ediyor.

Önce Hakkari’de çarşı iznindeki üç askerimiz, ardından Diyarbakır’da eşiyle pazar alışverişi yapmaya çıkan bir astsubayımız kalleşçe şehit edildi.

Düşen ateş sadece şahadet şerbeti içen, evlerinin önüne Türk bayrağı asılan şehitlerin ocaklarına değil, bizlerinde yüreğine düştü. Evlatlarımızı toprağa verilen yiğitlerin, kendimizi ise şehit analarının yerine koyduk.  

Tam da bu aşamada sürekli olarak Kürt Halkı adına empati kurulmasını isteyen BDP ve HDP’ye seslenmek istiyorum.

Bu millet, istediğiniz empatiyi kurarak 30 yıllık savaşa ve 13 bin şehide rağmen süreci desteklediğini göstermiştir. 

Çözüm sürecine destek olmak, kan ağlayan yürekler için tabi ki kolay olmuyor. Kimse bu tarifi imkânsız acının üzerinden siyaset yapmaya kalkmasın. Kimse, “biz yandık, başka analar yanmasın” diyen şehit analarına kulaklarını tıkamasın, görmezden gelmesin. Hele ki muta nikahlı HDP ile CHP asla zehirli oklarını gözü yaşlı anaları ezerek, barışa susamış bu vatan topraklarına ve bu millete çevirmesin. Çözüm sürecini baltalamaya çalışmasın. Çünkü tahriklere, provokasyonlara rağmen millet iradesi tecelli etmiş ve çözüm süreci kardeşlik tohumlarını ekmiştir.       

Çözüm Süreci; Yaklaşık onüç bin şehit anasının bağrına taş basmasıdır.

Çözüm Süreci; Cumhuriyet tarihinde ilk defa bir başbakanın barış söylemlerini icraata geçirip analar ağlamasın demesidir,   

Çözüm süreci; 30 yıllık bir savaşın dış ve iç güçlere rağmen sona erdirilmek istenmesidir.

Çözüm süreci; birliktir, beraberliktir, kardeşliktir, sabırdır, geleceğin barışla inşa edilmesidir…

Düşen her Mehmetçiğin,  yetim kalan her çocuğun, gözü yaşlı her eşin, ananın babanın, kardeşin vebali çözüm sürecini baltalamaya çalışan, sözde vatan-millet sevgisi taşıdığını iddia eden ama gözyaşından ve kinden beslenen ahlaksızların boynundadır.