İletişim kurma gereksinimi insanlığın ayrılmaz bir parçası olarak karşımıza çıkmaktadır. İlk insanların içinde yaşadığı doğa ile bütünleşip, yaşamlarını sürdürmeye çalışırken, her doğasal etki ve iletiye içgüdüsel tepki gösterdikleri, doğa ile kendiliğinden oluşan bir iletişim kurdukları kabul edilmektedir.

Bu insanların, beslenme, barınma ve korunma gibi en temel ve yaşamsal gereksinimleri hep içgüdüsel yöntemlerle çözdükleri görülmektedir. İnsanlığın geçirdiği evrimin iletişimle bağlantılı olduğu da bazı bilim adamları tarafından ileri sürülmektedir.

Tarihsel süreç içinde sürekli bir gelişme gösteren ve insanların birinci önceliği olan iletişim, insanların yaşamını biçimlendirmeye başlamıştır.

Toplumların daha çağdaş olmaları yolundaki etkisini sürdürmektedir. İletişim alanındaki buluşların en önemlilerinden biri kuşkusuz Gutenberg’in 15 yüzyılda bulduğu matbaadır.

Matbaanın bulunması basılı metinlerin çoğaltılmasına ve daha çok insana ulaşmasına olanak tanımıştır. Matbaa sayesinde insanlar bilgilenmişlerdir. Haber verme, yönlendirme, etkileme gibi kavramlar matbaanın bulunuşuyla daha etkin duruma gelmiştir.

Matbaanın bulunuşu gazeteciliğin gelişmesine ve bir meslek olarak ortaya çıkmasına yol açmıştır. Daha sonra çeşitli iletişim teknolojilerinin gelişmesiyle birlikte iletişim alanında da gelişmeler kaydedilmiştir.
Kitle iletişim araçlarının önemli habercisi 15. yüzyılın ortalarında icat edilen ve tarihte ilk kez metinlerin yüksek hızda çoğaltılmasına imkân tanıyan baskı makinesi olmuştur.

Bu gelişme, fikirlerin bireysel bağlantıya ihtiyaç duymadan uzak mesafelere taşınabileceğini göstermişti. O güne kadar belli kurumların tekelinde bulunan bilgi, basın yoluyla dağıtılmış ve geniş kitlelere ulaşmaya başlamıştır. Buna rağmen, 19. yüzyıla kadar fiziksel bağımlılık sürdü.

Bilginin fiziksel olarak gazete bürolarına taşınması, gazetelerin basım yerinden satış noktalarına taşınması gerekiyordu. 19. yüzyıl ortalarından itibaren özellikle telgraf ve mors şifresi (alfabesi) ile birlikte elektronik iletişimin gelişmesi bilgi dağıtımının artık fiziksel taşımacılığa bağlı olmadığı ve anında uzak mesafelere ulaştığı anlamına gelmekteydi.