Dua ve ibadet insanın ihtiyacını karşılayan Rabbine her an yaklaşan bir kul olabilmek dua bizleri Allah’a yaklaştıran gönüllere manevi huzur ve şevk veren tarifsiz bir huşudur. 

Gönüllerimizi, zihnimizi kötülüklerden arındırıp şükür ve isteğimizi âlemlerin rabbi olan Allah’a bildirmektir. İbadet ve dua bir bütün olarak bakmalıyız. İbadet yaptığımızda, namaz kıldığımızda dualarımızı sadece Allah’a arz ederiz. Bunu yaparken de gönülden ve içtenlikle istemek gerekmektedir. 

Müslüman her daim canlı, bilinçli, güçlü olmak zorunda, bizler ibadetlerimizi yapabilmemiz için bunlar şarttır. Samimi olarak Allah’a yalvarmak ona güvenmek, en ümitsiz anlarda bile insana muhakkak kurtuluşa ve başarıya götürür. Bunlar Allah’a kulluğun itirafı ve ispatıdır. Manevi dertlerin devası gönüllerin sefasıdır. 

Duasız ve ibadetsiz gönüller ise, huzursuzdur ve dinmez bir ızdırap içerisindedir. Gerçek huzura erebilmek ona dua edip rahmet kapısını çalmak, onun izzet ve azameti karşısında secdeye kapanıp ibadet etmek ve onu anmakta kavuşulur. Kuranı Kerimde şöyle buyruluyor: “Bunlar Allah’a iman edenler ve gönülleri Allah’ın zikri ile sükûnete erenlerdir. Bilesiniz ki kalpler ancak Allah’ı anmakta huzur bulur.” (Rad Suresi 28 ayet) 

İbadet ve duadan uzak olan insanlar, daima bir arayış bir boşluk içerisinde olurlar ve vicdanı bir huzursuzluk duyarlar. Yüce Rabbimiz Kuranı Kerimde: “Ey Resulüm de ki: “Duanız olmasa, Rabbim size ne diye değer versin! Siz yalanladınız. Öyle ise azap yakanızı bırakmayacak.” (Furkan 77) 

Dua ederken huşu ile dua etmek, kıbleye yönelmek, elleri omuz seviyesine kaldırmak, gözleri göğe dikmemek, sesi fazla yükseltmemek, huzur ve huşu ile umarak ve canı gönülden dua etmek. Duanın kabul edileceğine inanmak, duaya başlarken Hz Peygamber Efendimize salat ve selam getirmek, devamlı ve samimi olarak dua etmek, duayı yine başlangıçta olduğu gibi Allah’a hamd ve Resulüne salat ve selam getirmek gerekir. Allah’a çokça dua edenlerden olalım, kalplerimizi Allah’a dua ile bağlayalım. Dua ile kalmak dileği ile.