Her birinin ellerinden öpüyorum…

Acılarını, özlemlerini çok iyi anlıyorum…

Azimle sürdürdükleri eylemlerini son derece anlamlı buluyor, tebrik ediyorum…

Cesaretli duruşlarını kutluyorum…

Diyarbakır annelerinden söz ediyorum.

Dağa kaçırılan çocukları için HDP İl Başkanlığı binası önündeki evlat nöbetini sürdüren, analardan.

Öyle isabetli bir duruş sergiliyorlar ki… 

Çocuklarını, bir şekilde kanlarına girerek dağa çıkaranlar, terör örgütü saflarına katanlar, “siyasetçi” kılıklı o şehir eşkıyaları çünkü.

Evlatlarını bizatihi kanlarına girenlerden istiyorlar.

Bu duruşla aynı zamanda teröre ve siyasi uzantılarına “dur” demiş oluyorlar.

Onların bu cesur duruşu, diğer anaları da harekete geçiriyor.

Eyleme devamlı yeni yeni analar, aileler katılıyor. 

Son örnek Gaziantepli Sevil Esendemir annemiz oldu.

Kızı Büşra, 7 yıl önce kandırılarak dağa götürülmüş.

O günden bu yana yavrusundan hiç haber alamamış… Öldü mü, kaldı mı? O kadarını bile bilmiyor. 

7 yıldır yüreğinde kızının acısı ve özlemiyle yaşam sürüyor.

Anne Esendemir, hasret kaldığı kızına kavuşmak istediğini belirterek "Yeğenin doğdu, teyze oldun. Kızım inşallah gelirsin. Kokunu özledim" diyor.

Kızına, güvenlik güçlerine teslim olması için çağrıda bulunan anne Esendemir, "Hiç korkma kızım. Polise, askere gidip teslim ol. Hepimiz seni bekliyoruz" diye sesleniyor.

Aileleri tarafından benzer çağrılarda bulunulan “çocuklar”dan, terör örgütünün elinden bir şekilde kaçıp emniyet güçlerine; devletin şefkatli kucağına teslim olanlar oldu.

Büşra da bunu yapar mı, yapabilir mi kestirmek güç elbet.

Ama şu bir gerçek ki:

Anaların bu duruşu, yaptıkları bu çağrılar bölücü terör örgütünün o kukla elebaşlarını tir tir titretiyor… Sözde “siyasi parti” HDP’nin yöneticilerini tir tir titretiyor. Yıllardır üzerinde boza pişirdikleri “zemin” altlarından kayıp gidiyor çünkü… Bunu çok iyi görüyorlar.

Durmayın, yılmayın sakın elleri öpülesi analar.

Evlatlarınızı elinizden alanlardan istemeye devam edin.

Terörün kökünün kazınmasında bu duruşun önemi çok büyüktür.