Müslümanlar getiremiyorlar ve sıkıntılarla karşı karşıya kalıyorlardı.  Mekkeli müşriklerin Müslümanlara karşı tutumu artık dayanılmaz bir hal almıştı. Peygamber Efendimiz (S.A.V) sahabenin maruz kaldığı sıkıntılardan dolayı üzülüyor, ancak elinden hiçbir şey gelmiyordu. 

Sonunda Peygamber Efendimiz ilk hicrete izin vermiş ve şu sözleri söylemiştir. Allah çektiğiniz sıkıntılardan kurtulmanız için bir yol gösterinceye kadar Habeşistan’a göç etseniz iyi olur zira orada yanındakilerden hiç birine zulüm yapılmayan bir hükümdar vardır diyerek bu ülkeye gitmelerini tavsiye etti. 

Peygamber Efendimiz hicreti son çare olarak görmüş ve yaşadıkları yerden bir çare gitmek zorunda kaldılar. Yaşadıkları zordu ve doğup büyüdükleri yerden şiddetli işkencelere maruz kaldıkları için Resulullah Efendimiz hicret etmelerine izin verdi.  

Bunun üzerine Müslümanlardan bir kısmı Habeşistan’a göç ettiler. Bu İslam’da ilk hicrettir. Habeşistan’a hicretin iki kez olduğu birincisinde Peygamberliğin beşinci yılında ve Recep ayında gerçekleşmiştir. 

Birinci Habeş hicretine katılanları dördü kadın on biri erkek olmak üzere toplam on beş kişiden ibarettirler. Bunların içinde Hz Peygamber Efendimizin damadı Hz Osman, kızı Rukiye ve toplam on beş kişi Habeşistan’a hicret etmiştir. Habeşistan’a hicret etmelerinin sebebi Habeş kralının merhametli ve iyi bir devlet lideri olduğu için Peygamber Efendimiz tavsiye etmiştir. 

Hz Peygamber Efendimiz (S.A.V) dünyayı iyi tanıdığı diğer ülkelere değil de Habeşî tercih etmesinin de sebebi budur. Hicret eden Müslümanlar hem devlet lideri hem de halk tarafından iyi karşılandılar ve ibadetlerini de rahat bir şekilde yaptılar. Görmeliyiz ki hicretin yurt değiştirmenin o zamanda ki hayatta ve işkenceye maruz kaldığı zamanda ne kadar önemli olduğu seçilen yurdunda önemli olduğu, insanlığın ve iyiliğin hiç ölmeyeceğini bilmeliyiz. Birlik ve beraberlik olalım Selam ve Dua ile.