Türkiye'de çalışan veya çalışmayan kesimden milyonlarca insan bulunabiliyor. İster istemez bu bir gerçek. Ancak iş olanaklarından ziyade, iş seçme, bahane üretme, şartların uyuşmaması gibi sorunların gözler önüne serildiği ise büyük bir gerçek olarak bizleri karşılıyor.

İş veren kesimlerinden, işçisine kadar uzanan sektörün içerisinde bulunmak ise oldukça güç ve sürekli aranan şartların tamamlanmasıyla meydana getirilebiliyor. Buna yönelik olarak, personel alımları, iş bulma kursları, iş alım ve işçi çıkarma muhabbetleri her yanımızı kuşatmış durumda.

Öyle ki yıllardır eğitim hayatı nedeniyle yaşıtlarının yaptıklarından mahrum kalan, eğitim için şehirden şehirlere savrulan abiler, ablalar ve nicelerinin şu zamanda işsiz ve düşüncesiz bir şekilde hayat sürdürmek çabasında olduğunu görüyorum.

Yıl potansiyeli ve iş şartlarının olanaksızlaştırılması, iş verenlerin yersiz istekleri sonucunda mesleğini yapabilecek birçok insan varken, sadece ve sadece özel sektör değil devlet kurumlarında konulan şartların ve kuralların neticesinde birçok kesim iş olanağından yararlanamıyor.

Ben diyorum ki; okumaktan, eğitim hayatı üzerinde yıllardır çabalayan insanlar mezun olduklarında iş imkanı sağlanabilsin, insanlara sadece eğitim üzerinden değer verilirken iş hayatı hakkında gerekli olanaklar sağlanarak yaşam çizgisi belirlenebilsin.

İnsanlarımızın emeklerinin çöp olmasından ziyade, yeniden bir süreç başlatılarak emeklerin engellenmesinde büyük rol oynanabilsin. Söylediklerimiz havada kalacağına, belli bir kesime ulaşarak tepki çekebilsin.

Bu satırları okuyan insanların doğrulara boyun eğerek evet böyle diye bir durumla baş başa kalmasından üzülüyorum. İnsanlarımızın emeklerinin çöp olmasından ziyade, değerlendirmelere alınabilsin. Emekler adına, şartların özgürlüğü adına...